Γράψαμε :

Επικαιρότητα (87) Καλλιτεχνική γωνιά (16) Η ποίηση βρίσκεται παντού (12) Διαχρονικά και άλλα (9) Με αφορμή ένα κιθαριστικό κομμάτι (9) Οι μαθητές γράφουν (9) Ένα όνειρο (8) Αφιερώματα (8) Ξεκινώντας από μια συνέντευξη (8) Ένας ξένος στην οικογένεια μας (7) Προσωπικά αντικείμενα (6) Σεμινάρια (6) Εκδηλώσεις (5) Ιστορία για καληνύχτα (5) Οδηγίες Χρήσης (5) Παρωδία ενός κλασικού παραμυθιού (5) Όμορφος / Όμορφη (4) Αφίξεις - Αναχωρήσεις (4) Λόγου τεχνήματα (4) Ορισμός συγγραφέα (4) Παιδί και εκπαίδευση (4) άσκηση: Μυστήριο στο Μεταίχμιο (4) SMS : Αγάπη μου τελειώσαμε ... (3) Άσκηση: Μια ιστορία με τις λέξεις μπαούλο (3) Δρυίδων έργα (3) Ιστορίες με ζώα (3) Σεμινάριο δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης για παιδιά. Πολυχώρος. Γράφουμε αστυνομικές ιστορίες (3) Χειροποίητα βιβλία (3) Για τη γραφή (2) Διαγωνισμοί (2) Ιστορίες της κρίσης (2) Καλοκαιρινά (2) Φιλαναγνωσία στα σχολεία (2) Ψυχανάλυση και λογοτεχνία (2) Βιβλία (1) Εργαστήριο δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης για παιδιά (1) Η πρώτη μου ανάμνηση (1) Κριτική (1) Μαθητών έργα (1) Μεταίχμιο 2013 (1) Μεταμορφώσεις (1) Μια ιστορία (1) Περί ευτυχίας (1) Προσκλήσεις (1) Συγγραφείς στα σχολεία (1) Τα καλά νέα (1) σοφίτα (1) φάντασμα (1)

MIA ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΛΙΓΟ ΡΕΤΡΟ

( Γράφτηκε από την Βιολέτα )



Ήξερα καιρό τον πατέρα σου, ένα ξανθό λιγομίλητο παλικάρι, πετράς,
μάστορας καλός έπιανε την πέτρα και της έδινε ότι σχήμα ήθελε, εκείνο 
τον καιρό μας έφτιαχνε μια μάντρα.

Μια μέρα καθώς κολάτσιζε τον ρώτησα για τη ζωή του ,μου είπε ότι είναι 
μετανάστης, ζει χρόνια στην πόλη μας και ότι είναι παντρεμένος.

-Έχεις παιδιά τον ρώτησα;

Αμέσως τα μάτια του έλαμψαν το πρόσωπο του γλύκανε .

-Έχω ένα κοριτσάκι , μου είπε.




Ένα απόγευμα σε φέρανε και σε γνώρισα .Ήσουνα πολύ μικροκαμωμένη, 
το πρόσωπο σου ήταν γεμάτο φακίδες, στα κατακόκκινα μαλλιά σου είχαν 
βάλει ένα τεράστιο φιόγκο ,όπως παλιά φορούσανε εδώ τα κοριτσάκια ,σε 
είχανε ντύσει σα πριγκίπισσα , με ένα βερικοκί δαντελένιο φουστάνι λίγο 
ρετρό ,μας χαμογέλασες με τα καταπράσινα ματάκια σου και μας πήρες την 
καρδιά. 

Αποφασίσαμε να σε βαφτίσουμε .Εγώ πρότεινα να σε ονομάσουμε Δήμητρα 
μιας και βρέθηκες να ζεις σε αυτή τη πόλη που είχε τα ιερά της η Θεά, όμως 
εσένα σε φωνάζανε από καιρό Κατερίνα και έτσι άλλαξα γνώμη

Η μαμά σου ,δασκάλα στον τόπο σας, δούλευε σαν λατζέρισα σε μια ταβέρνα 
κοντά στο σπίτι μας έτσι σε έφερνε συχνά και σε κρατούσα .Ήσουνα πολύ ήσυχο 
παιδί όπως είσαι και τώρα, ζωγράφιζες με τα χρωματιστά μολύβια που σου έδινα 
και τα χαρτιά και έπαιζες με τα αγορίστικα παιχνίδια.

Δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο βάζαμε και τα δικά σου παιχνίδια που δεν 
ήτανε τίποτε άλλο εκτός από παλατάκια ,χρυσές άμαξες ,πριγκίπισσες, 
βασιλόπουλα κορόνες και όλα τα σχετικά .Α ‘όλα κι όλα στο θέμα παιχνίδι είχες άποψη.

Πολλές φορές σκεφτόμουν όταν σε έβλεπα να φεύγεις με τα πακέτα ότι θάθελα 
να μένεις μέσα στα παλατάκια σαν πραγματική πριγκίπισσα και όχι στο μικρό 
γεμάτο με υγρασία κουζινάκι που το είχατε και για καθιστικό και την μοναδική 
κάμαρα που μοιραζόσουν με τους γονείς σου.

Τα χρόνια πέρασαν ,οι δουλείες του πατέρα σου πήγαν καλά ,νοικιάσατε μεγαλύτερο 
σπίτι έχεις ,μικρή μου πριγκίπισσα το δικό σου δωμάτιο και μια αδελφούλα την Ιωάννα 
σκέτη συμφορά

Όταν ξεκίνησες το σχολείο η μαμά σου ήταν όλο αγωνία αν θα τα καταφέρεις ,
αγωνίστηκε και αυτή μαζί σου ,μελέτησε τη Γραμματική μας τη γλώσσα την 
Ιστορία για να σε βοηθήσει και τα καταφέρατε μαζί όχι μόνο στο σχολείο αλλά 
και στα αγγλικά κάθε χρόνο αριστεύεις.

Την ημέρα της γιορτής σου ήρθα στο σπίτι σου για να σου ευχηθώ πάει καιρός 
που έχεις αφήσει τις βασιλοπούλες και τα παλάτια, εξάλλου όλα τα παιχνίδια σου 
τα έχει σπάσει η Ιωάννα, μόνο μια κασετίνα έπιασε το μάτι μου με κάτι σχετικό 
πάνω στο γραφείο σου. Τώρα , είσαι πια ολόκληρη δεσποινίδα έντεκα χρόνων.

Αφού μου έδειξες τα καλογραμμένα τετράδια όλο καμάρι, μου δήλωσες ότι 
αποφάσισες να γίνεις γιατρός ,κάθισες για λίγο μαζί μας και μετά πήγες να διαβάσεις.

Τότε βρήκαν ευκαιρία οι γονείς σου να μου μιλήσουν

-Δύσκολα τα πράγματα, κουμπάρα έκοψε η δουλειά στην οικοδομή και η ταβέρνα 
έκλεισε , μου χρωστάνε ένα σωρό μεροκάματα, για να γυρίσουμε στην πατρίδα 
ούτε λόγος τα κορίτσια ξέρουν μόνο Ελληνικά .

Ψέλλισα λίγα λόγια ψεύτικα και έφυγα με βαρεία καρδιά. Μικρή μου πριγκίπισσα 
δεν θα γλυτώσεις ούτε και εσύ την μοίρα του πρόσφυγα ΚΑΙ ΕΔΩ ΞΕΝΗ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΞΕΝΗ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ψάχνετε ακόμα ;

Φίλοι και γνωστοί !