3 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

( Γράφτηκε από τις Ρουμπίνη, Κατερίνα & Μαρία Χ. )



Όλα είναι στη θέση τους. Η εκκλησία με την πανοραμική θέα.
Οι μπομπονιέρες με το περίτεχνο λουλούδι (σ΄ αυτό καταλήξαμε τελικά;).
Ο φωτογράφος. Το νυφικό (επιδιορθώσεις μέχρι την τελευταία στιγμή).
Και έφτασε η μεγάλη στιγμή. Κατεβαίνω τρέμοντας από το αμάξι.
Αγγίζω το μπράτσο του μπαμπά. Σηκώνω αργά τα μάτια. Εκεί στην κορυφή
των σκαλιών με περιμένει.. ΠΟΙΟΣ; Ποιος είναι αυτός;! Που είναι ο Γρηγόρης;


Δε μπορώ να φωνάξω. Τα πόδια μου ανεβαίνουν τα σκαλιά. Δε μπορώ να τα
σταματήσω. Τριν. Ο άντρας με το κουστούμι γίνεται άγαλμα. Τριν.
Οι καλεσμένοι μαρμαρώνουν. Τριιν. Όλοι ένα πέτρινο τείχος. Τριιν. Πλησιάζει.
Τριιν. Υψώνεται όλο και πιο κοντά. Γρηγόρη που είσαι;;; Τριιιιιιιν!

Ρουμπίνη



Δεν είναι δυνατόν, 7.50! Πως με πήρε έτσι ο ύπνος; Πετάγομαι! Σε 10 λεπτά
πρέπει να είμαι εκεί. Πετάω τα ανοιχτά βιβλία από το γραφείο στην τσάντα.
Τρέχω στο μπάνιο, είναι άλλος. Ατυχία, αλλά ποιος φταίει; Φοράω τζην, μπλούζα
και μπουφάν. Είμαι σχεδόν έτοιμη. Η μαμά αγχωμένη με ακολουθεί. Φωνάζει ότι
πρέπει να πάρω το πρωινό μαζί μου. Αυτό έλειπε τώρα. Προλαβαίνω ρίχνω νερό
στο πρόσωπο, βουρτσίζω τα δόντια. Τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο βάζω το τοστ στην
τσάντα. Επιτέλους φτάνω. Μπαίνω στην τάξη. 8.01, εγκαίρως τελικά. Αναζητώ το
θρανίο μου. Όλα τα μάτια καρφωμένα πάνω μου. Κοιτάζω τα πόδια μου.
Οι παντόφλες…Ωχ όχι…κάνω κίνηση να βγω από την τάξη. Τα σκεπάσματα πέφτουν.

Κατερίνα



Είμαστε πάνω στο διώροφο κρεβάτι. Συναρμολογούμε το μηχάνημα. Δεν πρέπει
να μας δει ο εχθρός. Ένας άντρας μπαίνει στο δωμάτιο. Κατεβαίνω από το διώροφο.
Με θεωρεί φίλη. Τον βοηθάω στη δουλειά του και επιστρέφω. Εκείνος φεύγει.
Ο Αλέξανδρος έχει τελειώσει με τον ασύρματο. Σκύβουμε τα κεφάλια. Ακούγονται
πυροβολισμοί. Έξω από το σπίτι είναι ο εχθρός. Διέξοδος πουθενά. Θα μας βρει.
Κλεινόμαστε στο δωμάτιο. Ακούγεται πολύ κοντά. Τρέχουμε και κρυβόμαστε όπου
βρίσκει ο καθένας. Ο εχθρός μπαίνει. Ερευνά τα πάντα. Μας βρίσκει. Θα μας
εκτελέσει. Μας στήνει τον τοίχο. Σηκώνει το όπλο. Μακάρι να είναι όνειρο. Η σφαίρα
φεύγει. Ανοίγω τα μάτια. 3.30 ακριβώς.

Μαρία