Όνειρο με γατοφρένεια

( Γράφτηκε από την Αλίκη Λ. )



Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας γάτος, για την ακρίβεια ήταν πολλοί γάτοι
αλλά αυτός είχε κάτι διαφορετικό. Μαρτυρίες λένε ότι κάποτε ήταν πρωταθλητής
γάτος στο άλμα από όροφο και στο σκαρφάλωμα δέντρων. Στα 17 του όμως
γατίσια χρόνια, συνέβη αυτό το κάτι διαφορετικό που άλλαξε τη ζωή του….

Ξαφνικά οι φίλοι του δεν τον έβλεπαν τόσο συχνά, καθόταν μόνος του πάνω στα
δέντρα, δεν καθάριζε τη γούνα του με επιμέλεια όπως συνήθιζε και άμα του
νιαούριζες σου έριχνε ένα παραπονεμένο βλέμμα γεμάτο αγωνία και επιθετικότητα.

« Παραξενιές της εφηβείας» είπαν οι καθηγητές του στο λύκειο των αιλουροειδών
που φοιτούσε.


Μάλιστα και οι πιο κοντινοί του φίλοι άρχισαν να τον αποφεύγουν διότι πολλές φορές
δεν τους απαντούσε και μύριζε από την απλυσιά σαν σκύλος. Πέρασαν έτσι έξι
βασανιστικοί μήνες όπου το άγχος μεγάλωνε, ο ύπνος λιγόστευε και η μοναξιά
βάραινε τα άλλοτε υπερήφανα μουστάκια του. Οι σκέψεις του είχαν μπερδευτεί
σαν ένα κουβάρι ενώ οι αισθήσεις του τρυπούσαν σαν βελόνες το σώμα του.
Τα νιαουρίσματα έχαναν το νόημά τους και ακούγονταν σαν απειλητικά γαβγίσματα.
Η εξάντληση ήταν διαρκής σαν να είχε σκαρφαλώσει στο ψηλότερο δέντρο του
κόσμου. Επί ώρες καθόταν μπροστά σε μια γυάλα με χρυσόψαρα και γελούσε
φωνάζοντας : « τι αστείοι καρχαρίες!»

Μια φορά τον είδαν να ακολουθεί σκύλους και όταν οι άλλες γάτες του φώναζαν
να απομακρυνθεί εκείνος απαντούσε : « Είναι απλά μεγάλες γάτες».

Πολλοί συμμαθητές του του έβγαλαν το παρατσούκλι « γάτος αλλαλούμ», τον
κορόιδευαν με το παραμικρό και τον έβαζαν να μπαίνει σε σπίτια ανθρώπων λέγοντας
του πως οι γάτες είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου. Οι σκύλοι ακόμα θυμώνουν
όταν θυμούνται αυτό το κρύο αστείο.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μπλέκει σε μπελάδες, να νιώθει όλο και πιο μόνος και
αδύναμος και να φοβάται ακόμα και τα ποντίκια.

Κάτι τέτοιες παράξενες ιστορίες δεν συμβαίνουν μόνο στα όνειρα σε γάτους,
συμβαίνουν καθημερινά και στους ανθρώπους…….