Γράψαμε :

Επικαιρότητα (87) Καλλιτεχνική γωνιά (16) Η ποίηση βρίσκεται παντού (12) Διαχρονικά και άλλα (9) Με αφορμή ένα κιθαριστικό κομμάτι (9) Οι μαθητές γράφουν (9) Ένα όνειρο (8) Αφιερώματα (8) Ξεκινώντας από μια συνέντευξη (8) Ένας ξένος στην οικογένεια μας (7) Προσωπικά αντικείμενα (6) Σεμινάρια (6) Εκδηλώσεις (5) Ιστορία για καληνύχτα (5) Οδηγίες Χρήσης (5) Παρωδία ενός κλασικού παραμυθιού (5) Όμορφος / Όμορφη (4) Αφίξεις - Αναχωρήσεις (4) Λόγου τεχνήματα (4) Ορισμός συγγραφέα (4) Παιδί και εκπαίδευση (4) άσκηση: Μυστήριο στο Μεταίχμιο (4) SMS : Αγάπη μου τελειώσαμε ... (3) Άσκηση: Μια ιστορία με τις λέξεις μπαούλο (3) Δρυίδων έργα (3) Ιστορίες με ζώα (3) Σεμινάριο δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης για παιδιά. Πολυχώρος. Γράφουμε αστυνομικές ιστορίες (3) Χειροποίητα βιβλία (3) Για τη γραφή (2) Διαγωνισμοί (2) Ιστορίες της κρίσης (2) Καλοκαιρινά (2) Φιλαναγνωσία στα σχολεία (2) Ψυχανάλυση και λογοτεχνία (2) Βιβλία (1) Εργαστήριο δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης για παιδιά (1) Η πρώτη μου ανάμνηση (1) Κριτική (1) Μαθητών έργα (1) Μεταίχμιο 2013 (1) Μεταμορφώσεις (1) Μια ιστορία (1) Περί ευτυχίας (1) Προσκλήσεις (1) Συγγραφείς στα σχολεία (1) Τα καλά νέα (1) σοφίτα (1) φάντασμα (1)

Προσωποποιημένο όνειρο

( Γράφτηκε από την Πηνελόπη )




Κάθομαι με σκυμμένο το κεφάλι, κουνιέμαι μπρός-πίσω μπρός-πίσω.
Μάλλον θα σκέφτομαι. Τι χέρι είναι αυτό? Πλησιάζει. Χάνομαι στις γραμμές του.
Μουσική. Τρέχω στις γραμμές μιας άγνωστης παλάμης. Της ζωής, της καρδιάς του
θανάτου. Ένα χαστούκι και το μάγουλό μου πονά. Το δικό μου χέρι χαιδεύει τον πόνο.
Το δάχτυλο πιέζει το μάγουλο. Το μάγουλο πιέζει το δάχτυλο. Τσίμπιμα αργό, απαλό.
Τσίμπιμα δυνατό. Το μάγουλο ταλαντεύεται και παρασύρει το πρόσωπο απο άκρη σε
άκρη. Τώρα το τραβώ ισα με το άνοιγμα του χεριού. Μπορώ να πλάσω το προσωπό
μου. Το βγάζω και το στήνω απέναντί μου. Πιέζω με τους αντίχειρες τα φρύδια, βαθιά
προς τα πάνω.


Το μέτωπο τώρα είναι μόνο μια γραμμή. Τραβώ τη μύτη και προσθέτω
πυλό, μοιάζει με σταγόνα έτοιμη να πέσει. Στο στόμα ακουμπώ ένα μόνιμο χαμόγελο
και λίγη μαρμελάδα. Δίνω ένα φιλί στο καινούριο μου πρόσωπο, δεν είναι ωραίο μόνο
ξεχωριστό. Τα χείλη μας ενώνονται και άθελά μου αρχίζω να φυσώ. –Σαν εμπνευσμένος
θεός πιστεύω πως θα σε ζωντανέψω-. Όμως το προσωπείο φουσκώνει σαν μπαλόνι
και εγώ δεν μπορώ να ξεκολλίσω τα χείλη μου από τα δικά σου. Φυσώ με μανία.
Θέλω να φύγω. Και τότε αυτό πετά. Χορεύει συμμετρικά. Απομακρίνεται διαδοχικά.
Η μουσική φτάνει στα αυτιά μου. Φρίκη. Κοιτάζω γύρω μου. Σκιές με περικυκλώνουν.
Προσπαθώ να ξεχωρίσω τα πρόσωπα. Πλησιάζουν. Σίγουρα θα αναγνωρίσω κάποιον.
Κανείς. Οι σκιές πλησιάζουν και παραμένουν σκιές. Ανοίγω τα μάτια απότομα.
Μου πέρνει λίγα λεπτά μέχρι να δω το προσωπό της. Χαραγμένο στη μνήμη βαθιά.

-Μαμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ψάχνετε ακόμα ;

Φίλοι και γνωστοί !