Γράψαμε :

Επικαιρότητα (87) Καλλιτεχνική γωνιά (16) Η ποίηση βρίσκεται παντού (12) Διαχρονικά και άλλα (9) Με αφορμή ένα κιθαριστικό κομμάτι (9) Οι μαθητές γράφουν (9) Ένα όνειρο (8) Αφιερώματα (8) Ξεκινώντας από μια συνέντευξη (8) Ένας ξένος στην οικογένεια μας (7) Προσωπικά αντικείμενα (6) Σεμινάρια (6) Εκδηλώσεις (5) Ιστορία για καληνύχτα (5) Οδηγίες Χρήσης (5) Παρωδία ενός κλασικού παραμυθιού (5) Όμορφος / Όμορφη (4) Αφίξεις - Αναχωρήσεις (4) Λόγου τεχνήματα (4) Ορισμός συγγραφέα (4) Παιδί και εκπαίδευση (4) άσκηση: Μυστήριο στο Μεταίχμιο (4) SMS : Αγάπη μου τελειώσαμε ... (3) Άσκηση: Μια ιστορία με τις λέξεις μπαούλο (3) Δρυίδων έργα (3) Ιστορίες με ζώα (3) Σεμινάριο δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης για παιδιά. Πολυχώρος. Γράφουμε αστυνομικές ιστορίες (3) Χειροποίητα βιβλία (3) Για τη γραφή (2) Διαγωνισμοί (2) Ιστορίες της κρίσης (2) Καλοκαιρινά (2) Φιλαναγνωσία στα σχολεία (2) Ψυχανάλυση και λογοτεχνία (2) Βιβλία (1) Εργαστήριο δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης για παιδιά (1) Η πρώτη μου ανάμνηση (1) Κριτική (1) Μαθητών έργα (1) Μεταίχμιο 2013 (1) Μεταμορφώσεις (1) Μια ιστορία (1) Περί ευτυχίας (1) Προσκλήσεις (1) Συγγραφείς στα σχολεία (1) Τα καλά νέα (1) σοφίτα (1) φάντασμα (1)

Η σβούρα του τρόμου

( Γράφτηκε από την Ελισσάβετ  )


Το σπίτι μας είναι ένα διώροφο νεοκλασικό, που ορθώνει αρχοντικά 
το ανάστημά του, παράταιρα, στη διασταύρωση δύο μικρών δρόμων. 
Στο ισόγειο μένουν οι γονείς μου και γω. Από πάνω μένουν δύο 
ανύπαντρες θείες, αδελφές του πατέρα. Αν προσθέσεις τις ηλικίες 
των μεγάλων θα έχεις δυόμιση αιώνες ζωής. Προς μεγάλη μου 
απογοήτευση, το σπίτι δεν έχει κήπο, μόνο μια μακρόστενη αυλή στο 
πίσω μέρος. Ίσα – ίσα χώρος για να παίζω κουτσό. Στη σούδα αυτή 
βλέπει η πόρτα της κουζίνας και το πλυσταριό. Στο βάθος της ξεκινά 
μια σιδερένια στριφογυριστή «σκάλα υπηρεσίας» για τον πάνω όροφο. 
Το χρώμα της έχει μαδήσει με τα χρόνια. Για μένα, όμως, είναι ένας 
ανεξάντλητος κόσμος φαντασίας και παιχνιδιού. «Σταμάτα πια να 
ανεβοκατεβαίνεις» φωνάζει η μητέρα, «θα πέσεις. Καλημέρα σας 
κυρία Παπαδοπούλου» γλυκαίνει τη φωνή της, βλέποντας τη γειτόνισσα 
ν΄ απλώνει τη μπουγάδα.



Είμαι μικρή, γύρω στα δέκα. Τα μαλλιά μου μακριά, πλεγμένα σε δύο 
κοτσίδες που κυκλώνουν σαν σαλιγκάρια τα αυτιά. «Κεφτεδάκια» 
τα λέει ο πατέρας για να με πειράξει. Το φουστάνι μου είναι λευκό 
με χρωματιστά λουλούδια. Με μεγάλη επιμέλεια μου έχουν δέσει τη 
ζώνη πίσω, σε ένα εντυπωσιακό φιόγκο. Πλήττω μόνη μου, άλλο παιδί 
δεν υπάρχει στο σπίτι. Έντυσα και έγδυσα την κούκλα μου, ζωγράφισα, 
χοροπήδησα στο κουτσό, έριξα κρυφά λίγο νερό στις γλάστρες, έντυσα 
ξανά την κούκλα με άλλα ρούχα. Κάθομαι βαργεστημένη στο σκαλάκι 
του πλυσταριού, σηκώνοντας το φουστάνι μη λερωθεί. Κουνάω δεξιά 
αριστερά τα πόδια, έτσι, χωρίς σκοπό.
Ξαφνικά, από πάνω ακούω χαρούμενες φωνές και γέλια. Κάποιος 
ανοίγει δυνατά το ραδιόφωνο. Φαίνεται πως έχουν γιορτή. Πετάγομαι 
ορεξάτη και αρχίζω να ανεβαίνω τη σκάλα τρέχοντας. Το βλέμμα 
μου είναι καρφωμένο ψηλά, περίεργο. Να τώρα θα βγουν στο μπαλκόνι 
και θα με φωνάξουν κοντά τους, σκέφτομαι. Ανεβαίνω και τα μάγουλά 
μου κοκκινίζουν από την έξαψη. Τώρα θα μου πουν, έλα να χορέψουμε
Η αναπνοή μου γίνεται όλο και πιο γρήγορη. Ποιος χορός σου αρέσει
Θα ρωτήσουν. Βαλς, θα τους πω. Μου αρέσει να στριφογυρίζω και να 
ζωντανεύει η φούστα μου σαν αερόστατο. Ο φιόγκος θα είναι το τιμόνι.
Ένας μεταλλικός θόρυβος καλύπτει σιγά - σιγά τις φωνές και τα γέλια. 
Οι βίδες που κρατούν τη σκάλα στον τοίχο αρχίζουν μια – μια να 
πετάγονται, σαν ένα μακάβριο φερμουάρ που ξεκουμπώνει. 
Στην αρχή δε δίνω σημασία. Έχω συγκεντρώσει όλες μου τις δυνάμεις 
για να ανέβω τα τελευταία σκαλιά. Στα επόμενα βήματα, όμως, βλέπω 
τρομοκρατημένη πως η σκάλα δεν στηρίζεται πια στον τοίχο. Έχει 
ξεκολλήσει και στέκεται αβέβαιη στον αέρα μόνη της. Κάθε μου κίνηση 
μεγαλώνει την ταλάντωση. Κοιτάζω έντρομη προς τα πάνω. Κέφι, 
χαρούμενες φωνές, τραγούδια. Κανείς δε βγαίνει στο μπαλκόνι να δει 
πως κινδυνεύω. Ισορροπώ με τρόμο πάνω σε αυτή την ιδιόμορφη 
σβούρα κρατώντας την αναπνοή μου. Πρέπει να φωνάξω, να με 
ακούσουν, να με σώσουν..... όμως, από το στόμα μου δεν βγαίνει 
κανένας ήχος. Δεν μπορώ να μιλήσω!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ψάχνετε ακόμα ;

Φίλοι και γνωστοί !