Το πιο γλυκό ψωμί

(Γράφτηκε από την Βιολέτα)

Σε έναν τόπο μακρινό
τον πολύ παλιό καιρό
είχαμε έναν βασιλιά 
άχρηστο τεμπελχανά

Του έφτιαχναν τυροπιτάκια
γεμιστά γλυκά σουβλάκια.
Μα εκείνος δυστυχώς
ήταν ανορεκτικός

Ένας γέροντας σοφός
γιατρός λέγαν πρακτικός
του είπε είχε συνταγή
την υγειά του για να βρει.

Ήταν το γλυκό ψωμί
του σοφού η συνταγή.
Και οι αυλικοί αμέσως φευ
φώναξαν τον μάστερ σεφ.

Δεν εννόησαν οι χαζοί
του σοφού τη συνταγή
πως δεν ήτανε φαϊ
μα ήτανε για να αλλάξει
ο βασιλιάς ζωή.

Τότε ο γέρος ο σοφός
διέταξε τον βασιλιά
να βάλει ρούχα ταπεινά
και ν’ αρχίσει τη δουλειά.

Τον βάζει πρώτα να θερίσει
και μετά να αλωνίσει.
Και με τον δάρτη στο ένα χέρι
το σιτάρι ν’ ανεμίσει. 

Και μετά απ’ όλ’αυτά
τον στέλνει και στον μυλωνά
το σιτάρι να αλέσει
τ’ αλευράκι να μαζέψει.

Και μετά τον φούρνο
θα πανίσει
το ψωμάκι για να ψήσει.

Με την πρώτη μυρωδιά
του’ρθε σα λιποθυμιά
κι έτρεξε να μπουκώσει
η ψυχή του να πιαστεί

.

Τότε κατάλαβε ο βασιλιάς
ότι γλύκα στο φαϊ
δίνει η δουλειά πολλή.
Κι έγινε ο βασιλιάς
στον λαό του αγαπητός