Δημιουργική γραφή για παιδιά

Με αφορμή το βιβλίο
«Ο βυθός με τα σοκολατόδεντρα» της Ελένης Σβορώνου

Θεοδώρα Τζιαμπάζη, εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια στο Οξυγόνο

thea_tziampazi@hotmail.com

Ιδέες για δημιουργική γραφή

Το διασκεδαστικό  αυτό βιβλίο μού άνοιξε την όρεξη, όχι για σοκολάτα, αλλά  για παιχνιδιάρικες δραστηριότητες! Παρακάτω προτείνω ορισμένα σημεία που μπορούμε να αξιοποιήσουμε με δημιουργικό τρόπο, ώστε να αναδείξουμε τη φαντασία των παιδιών. Επίσης, δίνω ενδεικτικά τρελούτσικα παραδείγματα. Πιάστε μολύβι και…μπλουμ!

1.  Άνω Μπουρμπουλήθρα: επινοήστε άλλα «θαλασσινά» τοπωνύμια.

Π.χ. Μεγάλος ύφαλος, Μικρός ύφαλος, Περιφέρεια  Αστερία, Σαλαχιούπολη, Στρειδόχωρο, Τριψαρία, Πλατεία Αχινού, οδός Στρατηγού Ξιφία…

Σχεδιάζουμε χάρτη ή πινακίδες!

2.  Α. Ανταλλαγή ονείρων: σελ. 11  «….στο καλύτερο ξύπνησε. Να πάρει η ευχή! Πάντα έτσι γίνεται στα όνειρα.»  Ξεκινήστε να γράφετε ένα όνειρο σας και κόψτε το… πάνω στο καλύτερο! Ποτέ δε θα μάθετε τη συνέχεια!

 -Μια στιγμή! Ίσως μπορεί κάποιος να σας την πει! Δώστε το μισό σας όνειρο στο ζευγάρι σας και αφήστε το να το συνεχίσει. Εσείς θα ολοκληρώσετε το δικό του όνειρο.

Στο κάτω κάτω της γραφής...

Τα σεμινάρια «Στο κάτω-κάτω της γραφής» ξεκίνησαν παρά θιν’ αλός,αλλά δεν διστάζουν να τρέξουν στο κέντρο της πόλης, ή να πάρουν και τα βουνά.Ζουν και κινούνται. Γιατί δεν περιορίζουν και δεν περιορίζονται. Στο κάτω-κάτω της γραφής υπάρχουν ιστορίες και μετά τη γραφή. Όπως υπήρχαν και πριν απ’αυτήν. Αυτό που μας νοιάζει είναι οι ιστορίες. Οι ιστορίες μέσα μας. Κι εμείς μέσα στις ιστορίες. Αυτές θέλουμε να ακούσουμε, να διαβάσουμε, να απαγγείλουμε,να παίξουμε. Και φυσικά να γράψουμε.

Σεμινάριο

ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ....

Συνάντηση δημιουργικής σχέσης με την παιδική-νεανική λογοτεχνία

Με τη Μαρία Αγγελίδου

Και την Ελένη Σβορώνου

Έναρξη Ιανουάριος 2013

Θεματικός άξονας: Τα ζώα ως άνθρωποι στην παιδική λογοτεχνία.

                                Αλλά και οι άνθρωποι ως ζώα....

ΘΕΩΡΙΑ....

Τι είναι το παιδικό βιβλίο; ¨

Πότε είναι «καλό» και πότε «κακό»; 

Η παιδική λογοτεχνία μέσα στην τάξη

Το παιδικό βιβλίο ανάμεσα στο γονιό και στο παιδί.

Η λειτουργία εικόνας και λόγου στο παιδικό βιβλίο.

Ρυθμός, γλώσσα και ύφος.

Η δημιουργική γραφή στην τάξη.

Τα παραμύθια: κλειδιά και ερμηνείες για την κατανόηση της λειτουργίας τους.

Η παρουσία των ανθρωπόμορφων ζώων στις παιδικές ιστορίες και η σημασία της.

Πώς και γιατί αντέχουν ακόμα τα ζώα στην παιδική λογοτεχνία του εικοστού πρώτου αιώνα;

Ζώα και άνθρωποι, μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.

Ζητήματα ιδεολογίας, ηθικής, διδακτισμού        

Η δημιουργία ιστοριών: μέσο κατανόησης του κόσμου και δρόμος συναισθηματικής ωρίμανσης.

Πέρα από την έκδοση. Από το χαρτί στη ζωή.

Η επικοινωνία της παιδικής ιστορίας ως συλλογική προσπάθεια.

ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ!

Γνωριμία και άσκηση στις φόρμες της μικρής ιστορίας, του κλασικού παραμυθιού, του παιδικού μυθιστορήματος και του βιβλίου γνώσεων.

Δημιουργική ανάγνωση των κειμένων μας.

Δημιουργική ανάγνωση βιβλίων

Άσκηση στην κριτική παρουσίαση βιβλίου.

Από το χαρτί στο παιχνίδι και στη σωματική έκφραση.

Ζωντάνεμα ρόλων

Αναδιαμόρφωση της πλοκής μετά την εμπειρία του παιχνιδιού.

Διερεύνηση δημιουργικών τρόπων επικοινωνίας της κάθε ιστορίας.

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ

8 συναντήσεις

Τετάρτη, 1800 -2030

Έναρξη Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Στη KNOT Gallery

Μιχαλακοπούλου 206 και Πύρρου

Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος

Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος

Ανοικτή πρόσκληση για το πρώτο συλλογικό ebook των Εκδόσεων Σαΐτα

Όπως ταξιδεύουν οι ιδέες, οι νότες, οι άνθρωποι, ο νους, η σκέψη, έτσι και τα χρήματα ταξιδεύουν συνεχώς χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για την πορεία που ακολουθούν, τα προβλήματα που πιθανόν φέρνουν, τις συνειδήσεις τις οποίες αλλοιώνουν, την ανακούφιση από δυσάρεστες καταστάσεις, την αισιοδοξία, τη δύναμη, το κύρος, το πάθος, τη λύτρωση, την ενοχή, την εκμετάλλευση. Μέχρι τη στιγμή που ένα χαρτονόμισμα ζωντανεύει στο πορτοφόλι ενός νέου και μας διηγείται το ταξίδι του μέσα από τη ζωή του κάθε προσωρινού ιδιοκτήτη του.

Σας καλούμε λοιπόν να συμμετέχετε στο πρώτο συλλογικό ψηφιακό βιβλίο (e-book) των Εκδόσεων Σαΐτα διαμορφώνοντας την πορεία του ταξιδιού του πρώτου χαρτονομίσματος που μας μεταφέρει σκέψεις και συναισθήματα που πλημμυρίζουν τον αναγνώστη, το οποίο θα πάρει την τελική του μορφή από τους ίδιους τους αναγνώστες μέσω ανοικτής ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Μπορείτε να αποστείλετε ηλεκτρονικά τα διηγήματά σας (όχι μεγαλύτερα από 1000 λέξεις) μέχρι την Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2012 στην ηλεκτρονική διεύθυνση: info@saitapublications.gr

Εκδόσεις Σαΐτα

Σεμινάριο στο Λευκαντί Ευβοίας

ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Συνάντηση δημιουργικής σχέσης

με την παιδική-νεανική λογοτεχνία

Mε τη Μαρία Αγγελίδου

και την Ελένη Σβορώνου

30 Αυγούστου-2 Σεπτεμβρίου 2012

Λευκαντί Ευβοίας

Λόγω τέχνης 2012 : Ο 3ος Ηλεκτρονικός Διαγωνισμός Διηγήματος έχει ξεκινήσει !

Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρία πολιτισμού Artspot διοργανώνει για τρίτη συνεχή χρονιά τον διαγωνισμό 
διηγήματος «ΛόγωΤέχνης», έχοντας επιτύχει το στόχο να καθιερωθεί ως λογοτεχνικός θεσμός στο ελληνικό 
Διαδίκτυο. Η μεγάλη επιτυχία των πρώτων δύο Διαγωνισμών Διηγήματος «ΛόγωΤέχνης», τόσο στον αριθμό των συμμετοχών, όσο και στην ποιότητα των κειμένων, απέδειξε πως υπάρχει μια ισχυρή δημιουργική δυναμική 
στους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο Διαδίκτυο. Βασικός προσανατολισμός της φιλοσοφίας της 
Artspot παραμένει η ανάδειξη της δημιουργικότητας και της εξωτερίκευσης σκέψεων και συναισθημάτων 
μέσω της τέχνης.
Για το θέμα και τους όρους του διαγωνισμού θα πρέπει να επισκεφτείτε τον παρακάτω σύνδεσμο :

http://logotexnis.artspot.gr/

Σας αγαπώ όσο όλοι οι σκουπιδοτενεκέδες μαζί

Άσκηση δημιουργικής γραφής: ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ
Με αφορμή την πρώτη σελίδα του βιβλίου ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ των
Τομ ΜακΡέϋ-Έλενα Οδριόθολα, εκδόσεις Καστανιώτη

Η αρχή:
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΪ, ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕ Ο ΝΈΙΤ, ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΚΡΕΜΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΕ ΕΠΙΜΟΝΑ. ΚΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΝΈΙΤ ΗΡΘΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΤΡΟΠΟ...

Συνεχίστε το παραμύθι. Για παιδιά ηλικίας έως 7 ετών.

Της Ελεάννας Μάνεση

Βρίσκεται σε ένα σπίτι με πολλά δωμάτια και πεντακάθαρο. Όλα είναι τοποθετημένα στη θέση τους. Άρα δεν είναι σπίτι του. Το σπίτι του ήταν διαφορετικό. Οι γονείς του. Μόνο που είναι διαφορετικοί. Είναι ψηλότεροι και με ασυνήθιστα ρούχα. Ο πατέρας του φοράει ένα γκρι κουστούμι, με ροζ πουκάμισο, μαύρα παπούτσια και ένα γκρι καπέλο με αληθινά φτερά. Η μητέρα του φοράει ένα άσπρο φόρεμα με κόκκινα λουλούδια, κόκκινα παπούτσια και ένα καπέλο με αληθινά λουλούδια. Μάλλον είναι έτοιμοι για επίσκεψη σκέφτεται ο Νέιτ και κοιτάζει περίεργα τα καπέλα     

- Θες να φας πρωινό;  τον ρωτάνε.

- Ναι,θέλω απαντάει με ενθουσιασμό.

Πάνε στην τραπεζαρία. Στο τραπέζι βλέπει φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι, ψωμί,βούτυρο,μαρμελάδα,μέλι και μια ομελέτα. Κοιτάει το τραπέζι ενθουσιασμένος. Τρώει σαν να έχει να φάει μέρες. Οι άλλοι γονείς δεν συνήθιζαν να ετοιμάζουν πρωινό. Μόνο ένα ποτήρι γάλα. Οι γονείς του του λένε ότι μόλις τελειώσει θα πάνε βόλτα στην εξοχή. Οι άλλοι γονείς δεν είχαν ποτέ χρόνο για βόλτες. Τελειώνει το πρωινό του και ξεκινάνε για τη βόλτα. Ο καιρός είναι ιδανικός. Ούτε πολύ ζέστη ούτε πολύ κρύο. Είναι άνοιξη. Γύρω του οι τριανταφυλλιές, οι αμυγδαλές, οι κερασιές ολάνθιστες. Πάνε και κάθονται κάτω από μία κλαίουσα ιτιά δίπλα σε μια λίμνη. Μέσα στη λίμνη πλατσουρίζουν πάπιες και χήνες. Ο Νέιτ πάει και τις ταίζει με κομματάκια ψωμί. Οι γονείς κάθονται και διαβάζουν.

Ο ουρανός σκοτεινιάζει, τα δέντρα ξεραίνονται, η λίμνη εξαφανίζεται. Οι γονείς μεταμορφώνονται σε γέρους, με καμπουρα και με κουρελιασμενα ρουχα. Είναι μία μάγισσα και ένας μάγος. Ο Νέιτ νοιώθει φοβισμένος και ανήμπορος. Αρχίζει να τρέχει αλλά του κλείνουν το δρόμο τα δέντρα. Πίσω του τρέχουν η μάγισσα και ο μάγος. Τον έχουν σχεδόν φτάσει. Καθώς τρέχει βλέπει έναν παπαγάλο με πολύχρωμα φτερά να έρχεται καταπάνω του. Τον αρπάζει τον βάζει στην πλάτη του και αρχίζει να πετάει. Ο Νέιτ όμως φοβάται το ύψος. Αρχίζει να φωνάζει.

- Βοήθεια, πέφτω. Ας με βοηθήσει κάποιος.

Νοιώθει ένα τράνταγμα. Νομίζει ότι θα πέσει. Κλείνει τα μάτια του. Όταν τα ανοίγει βλέπει τους γονείς του να τον κοιτούν ανήσυχοι αλλά χαμογελαστοί. Τους χαμογελάει και αυτός. Καταλαβαίνει ότι όλα ήταν ένα όνειρο. Ένα κακό όνειρο. Σκέφτεται πόσο τυχερός είναι που η Άννα και ο Δημήτρης είνα οι γονείς του. Έχουν ελαττώματα αλλά δεν τον πειράζει.

- Σας αγαπάω όσο όλοι οι σκουπιδοτενεκέδες της γης, τους λέει.

- Και εμείς σε αγαπάμε του απαντάνε χαμογελώντας.

Χάνεις μια Εβελίνα, κερδίζεις έναν Θανάση

Εκείνο το πρωί, όταν ξύπνησε ο Νέιτ, το Αντίθετο κρεμόταν απ΄ το ταβάνι και τον κοίταζε επίμονα.  Κι από εκείνη τη στιγμή η μέρα του Νέιτ ήρθε τα πάνω κάτω με τον πιο απίθανο τρόπο…

Tης Άντας Ευαγγέλου

Σηκώθηκε και τράβηξε ίσια για την τουαλέτα.  Κόσμος απ’ έξω περίμενε και όλοι φώναζαν στον από μέσα να κάνει γρήγορα.  Μόνο χαρτάκι προτεραιότητας δεν κρατούσαν όπως στις τράπεζες.  Πού να τα βάλει με όλους αυτούς;  Άλλαξε δρομολόγιο και πήγε προς την κουζίνα.  Κουτουλώντας στις γωνίες – τι τα θέλουν τόσα έπιπλα μέσα στις κουζίνες – άνοιξε το ντουλάπι με το ένα χέρι να πάρει τα δημητριακά και το ψυγείο με το άλλο για να πιάσει το γάλα.  Το πρώτο χέρι τα κατάφερε.  ΄Επιασε το κουτί και το έβαλε στο τραπέζι.  Το δεύτερο όμως;  Πάγωσε μέσα στο ψυγείο να ψάχνει για γάλα σε όλες τις θήκες, αλλά τίποτα!  Πουθενά το άσπρο μαγικό υγρό που τον χόρταινε κάθε πρωί.

«Μαμάααααα!  Γάλα δεν έχουμε;» φώναξε αγριεμένος.

«Διαμάντη, πάλι δεν πήρες γάλα; Μα τι πήρες επιτέλους; Όλο αηδίες ψωνίζεις από το σούπερ μάρκετ και μετά λες γιατί γκρινιάζω!» άρχισε ο εξάψαλμος της μαμάς που ξέχναγε τέτοιες ώρες ότι ο μπαμπάς  τους, ο Διαμάντης, ήταν κάτι πολύτιμο.  Θα το ξαναθυμόταν όταν θα έβλεπε καμιά ωραία τσάντα, που δε θα ήταν αηδία, αλλά αριστούργημα.

Ο Νέιτ έκλεισε την πόρτα.  Αυτό το έργο το είχε δει πολλές φορές, αλλά πρωί πρωί δεν είχε όρεξη για σινεμά.  Άρχισε να μασουλάει ξερά τα δημητριακά, ήπιε και λίγο νερό για να φουσκώσουν και… όρθιος! Δεν είχε καιρό για χάσιμο.  Ήταν η μεγάλη μέρα!  Θα πήγαιναν εκδρομή και θα έβρισκε ευκαιρία να πλησιάσει επιτέλους την Εβελίνα που τόσο καιρό στο σχολείο δεν τα κατάφερνε.  Μπήκε φουριόζος στο δωμάτιό του, φόρεσε τα ρούχα που είχε διαλέξει χθες μετά από πολλή σκέψη και έψαξε στο κομοδίνο για το τζελ των μαλλιών.  Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.   Το σωληνάριο ήταν τελειωμένο και χωρίς καπάκι. 

«Δημήτρηηηηηηηη!  Βασίληηηηηηηηηη!  Άμα σας πιάσω στα χέρια μου, θα σας διαλύσω!  Έχω πει να μην πειράζει κανείς τα πράγματά μου εδώ μέσα!» ούρλιαζε στα δύο μικρότερα δίδυμα αδέρφια του που ανακάτευαν συνέχεια τα συρτάρια του.  «Μπαμ!» ακούστηκε να κοπανάει μια πόρτα κι ύστερα ένα κλειδί που κλείδωνε από μέσα.  Οι μικροί ήξεραν ότι το εννοούσε και δεν είχαν άλλη επιλογή για να γλιτώσουν.  Ακολούθησε η γνωστή κατήχηση από τους γονείς του για το πώς πρέπει να φέρονται μέσα στο σπίτι, αλλά όταν άρχισαν να ρίχνουν ο ένας τις ευθύνες στον άλλο που έγιναν έτσι τα παιδιά, ο Νέιτ την κοπάνησε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Όλα πήγαν ανάποδα

Της Κατερίνας Μπελεσάκου

Η μητέρα του ετοίμαζε το πρωινό. Τον φώναξε κ ο Νέιτ πλύθηκε κ κατέβηκε βιαστικά. Άνοιξε το ψυγείο για να πάρει το γάλα αλλά η οργισμένη φωνή της μητέρας του τον σταμάτησε:

-Σου ΄χω πει εκατομμύρια φορές πως δεν θέλω να πίνεις γάλα το πρωί. Φάε πρώτα όλα τα γλυκά σου και, αν είσαι καλό παιδί, στο τέλος της ημέρας  θα σου δώσω να πιεις ένα ποτήρι γάλα.

Ο Νέιτ κοίταξε σαστισμένος την μητέρα του αλλά  το απότομο ύφος της δεν του άφησε πολλά περιθώρια αντίδρασης κ στρώθηκε στο τραπέζι για να γευτεί τις τάρτες κ τις πάστες, την αγαπημένη του σοκολατόπιτα κ τα παγωτά, που ήταν αραδιασμένα στο τραπέζι της κουζίνας.

            Βαρυστομαχιασμένος σηκώθηκε για να ετοιμαστεί για το σχολείο. Δεν πρόλαβε να χτενίσει τα μαλλιά του και τρέχοντας για να προλάβει το σχολικό ξέχασε και την τσάντα του, όπως το συνήθιζε άλλωστε. Η μητέρα του όμως καθόλου δεν γκρίνιαξε κ δεν τον μάλωσε, όπως άλλες φορές. Αντίθετα, του πέταξε την τσάντα κ του έστειλε από μακριά ένα γλυκό φιλί.

            Ασθμαίνοντας κ με ανάκατα τα πυρόξανθα μαλλιά του έφτασε στην στάση του λεωφορείου πάνω στην ώρα. Η συμπεριφορά της μητέρας του ήταν πολύ περίεργη σήμερα αλλά δεν πρόλαβε να σκεφτεί τίποτε άλλο καθώς έφτασε το λεωφορείο κ έτρεξε να  χωθεί στην θέση του.

            Το λεωφορείο ξεκίνησε. Ο Νέιτ κοίταξε έξω από το παράθυρο και τότε αντίκρυσε πάλι το Αντίθετο να κάθεται απέναντί του έξω από το τζάμι κ να του χαμογελά κ κατάλαβε ..

            Το σχολικό έφτασε στην αυλόθυρα του σχολείου κ οι μαθητές ξεχύθηκαν στο προαύλιο. Το κουδούνι χτύπησε και ο Νέιτ μπήκε στην τάξη. Δεν είχε ετοιμάσει την εργασία του πάλι κ η δεσποινίς Ελίνα θα του έκανε παρατήρηση. Θα τον κοιτούσε αυστηρά πάνω από τα μαύρα, κοκκάλινα γυαλιά της και θα κουνούσε με αποδοκιμασία το κεφάλι της με τον σφιχτοδεμένο κότσο.  Έψαχνε να βρει μια πειστική δικαιολογία.

-Διάβαζα τα μαθήματά μου στο τραπέζι της κουζίνας κ το μαχαίρι έπεσε πάνω στο τετράδιο κ έκοψε την σελίδα με την εργασία. Καταπληκτικό! Πώς δεν το ΄χε σκεφτεί νωρίτερα;!

            Η δεσποινίς Ελίνα μπήκε στην τάξη αλλά κάτι είχε αλλάξει. Σήμερα, ήταν περίεργα κεφάτη. Τα μαλλιά της έπεφταν λυτά στους ώμους της κ ένα χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της.

-Σήμερα, παιδιά, θα κάνουμε κάτι διαφορετικό. Θα σας δώσω μπογιές για να ζωγραφίσετε ή θα γράψετε ποιηματάκια.

-Ααααα! έκαναν όλα τα παιδιά μαζί κατενθουσιασμένα.

Ούιιιι – Ούιιιι

Εκείνο το πρωί, όταν ξύπνησε ο Νέϊτ, το Αντίθετο κρεμόταν από το ταβάνι και τον κοίταζε επίμονα. Κι από εκείνη τη στιγμή η μέρα του Νέϊτ ήρθε τα πάνω κάτω, με τον πιο απίθανο τρόπο.

Της Μαρίνας Κελεσίδου

 

 

Όταν το κοίταξε πρώτη φορά νόμιζε ότι τα μάτια του έκαναν κυριολεκτικά πουλάκια. Τα έτριψε καλά-καλά και τα γούρλωσε προς το ταβάνι. Το κίτρινο πουλάκι με το φούξια ράμφος και τις όρθιες τρίχες, όχι μόνο κρεμόταν στο ταβάνι αλλά έκανε κωλοτούμπες και γυρνούσε στο αρχικό του σημείο. Ο Νέιτ παραξενεύτηκε. ΄Επειτα του χαμογέλασε. ΄Ηταν πολύ διαφορετικό από τα πουλάκια που είχε δει στο πάρκο και στο εξοχικό. ΄Εβγαζε και περίεργους θορύβους. Αντί να κάνει «τσίου-τσίου», κάθε φορά που έκανε κωλοτούμπα έλεγε «ούιιιιιιιιιι» με τρόπο τσιριχτό.

«Μα πρέπει οπωσδήποτε να το πιάσω και να το αφήσω να κάνει κωλοτούμπες στο χέρι μου», σκέφτηκε ο Νέιτ. «Θα το πάρω μαζί μου να το δείξω στα άλλα παιδιά και θα έχει πολύ πλάκα. Γιατί η Μαίρη έχει σκύλο και ο Τόνι γάτα; ΄Εγω θα έχω ένα παράξενο πουλάκι που κάνει κωλοτούμπες και «ούιιιιιιιι-ούιιιιιι». Ενώ τα κανονικά πουλιά δεν τα κάνουν αυτά!». Μα να το πιάσει μόνος του δε μπορούσε. Ήταν ψηλά. ‘Ετρεξε γρήγορα στη μαμά του να την παρακαλέσει να τον βοηθήσει. Την τράβηξε από το μανίκι και φώναζε.

«Μανούλα, ένα κίτρινο ούιιιι-ούιιι, με κωλοτούμπες και φούξια στο ταβάνι…..το θέλω, το θέλω, έλα να το πιάσεις να το βάλεις στο χέρι μου». Η μητέρα του δε κατάλαβε τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά πήγε στο δωμάτιο του με μεγάλη περιέργεια, να δει αυτό που ενθουσίασε το γιο της. Κοίταξε ψηλά, εκεί που της έδειχνε ο Νέιτ, αλλά το μόνο που έβλεπε ήταν το ταβάνι, σκέτο, με το φωτιστικό.

«Παιδί μου τι καμώματα είναι αυτά; Δεν υπάρχει τίποτα στο ταβάνι. Τι έπαθες;» Ο Νέιτ βέβαια συνέχιζε να δείχνει το ταβάνι και να φωνάζει τα ακαταλαβίστικά του. Θύμωνε ακόμα περισσότερο δε που η μαμά του έκανε ότι δεν το έβλεπε.

«Νέιτ, δεν τη γλιτώνεις. Εμπρός, ντύσου, πλύσου, να πιεις και το γάλα σου για να φύγουμε», του είπε.

Μα πως μπορούσε να μη την συναρπάζει το ούιιιιι-ούιιιι και να θέλει να κάνει  ότι κάνει κάθε πρωί;

«Δεν κάνω τίποτα. Δεν πάω πουθενά χωρίς το ούιιι-ούιιι» είπε ο Νέιτ και φυσικά η μητέρα του νεύριασε.

«Νέιτ, μη μουλαρώνεις. ΄Εχεις δέκα λεπτά να ντυθείς και να έρθεις στην κουζίνα».

Το «ούιιι-ούιιι» έκανε μια κωλοτούμπα, τσίριξε, και πήρε φόρα για το κεφάλι της μητέρας του. Στην αρχή ο Νέιτ τρόμαξε ότι θα της κάνει κακό. Ηρέμησε όμως όταν το είδε να κάνει απλά κωλοτούμπες στο κεφάλι της. Αυτή όμως δε αντέδρασε. «Μα τι στο καλό γίνεται;» Απόρησε ο Νέιτ.  Και ακριβώς τη στιγμή που η μαμά του κατευθυνόταν προς την πόρτα για να φύγει και το «ούιιι-ούιιι» χοροπήδαγε πάνω από το κεφάλι της, έγινε το πρώτο θαύμα της ημέρας. Ξαναγύρισε πίσω, χαμογέλασε στον Νέιτ και του είπε:

«Τώρα που το ξανασκέφτομαι βέβαια, αφού το θέλεις τόσο πολύ, μπορείς να κάτσεις εδώ και να μην κάνεις τίποτα». Ο Νέιτ ξαφνιάστηκε. Ανέβηκε στο κρεβάτι του και την έβλεπε να φεύγει ενώ το «ούιιι-ούιιι» επέστρεψε στο ταβάνι. ΄Ηταν σίγουρος ότι η μητέρα του, του έκανε πλάκα. Η ώρα περνούσε και ο Νέιτ περίμενε από στιγμή σε στιγμή να μπει η μαμά του και να τον πάει σηκωτό στο μπάνιο. Το «ούιιι-ούιιιι» συνέχιζε να χοροπηδά. Λίγο αργότερα, έχασε την υπομονή του και πήγε να την βρει αυτός. Το «ούιι-ούιιι» τον ακολούθησε. Την πέτυχαν στην κουζίνα να μαγειρεύει και να σιγοτραγουδά αμέριμνη. Το «ούιιι-ούιιι» πέταξε αμέσως πάνω στο κεφάλι της και άρχισε τα κόλπα του πάλι.

Tιεν όπως λέμε Νέιτ

Εκείνο το πρωί, όταν ξύπνησε ο Νέιτ, το Αντίθετο κρεμόταν απ’το ταβάνι και τον κοίταζε επίμονα. Κι από εκείνη τη στιγμή η μέρα του Νέιτ ήρθε τα πάνω κάτω με τον πιο απίθανο τρόπο…

 

Της Δώρας Δόριζα

-Ε ,ποιος είσαι εσύ; ρώτησε ο Νέιτ

-Ε, σόοιπ αίσει υσέ; είπε το Αντίθετο

- Μα τι λές, δεν σε καταλαβαίνω. Πώς σε λένε;

-ΤΙΕΝ

-Τιέν! Περίεργο όνομα.

-Ανέσε; ρωτάει το αντίθετο

-Δεν καταλαβαίνω. Εμένα πάντως με λένε Νέιτ. Μα τι κάνεις κρεμασμένος στο ταβάνι, κατέβα κάτω. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να φύγεις. Πώς βρέθηκες στο σπίτι μου;

Ο Νέιτ δεν πήρε καμία απάντηση. Το αντίθετο συνέχισε να τον να τον κοιτάζει επίμονα. Χασμουρήθηκε και έκλεισε τα μάτια. –«ΨΨΨ-ΧΡΡΡΡ  , ΨΨΨ-ΧΡΡΡΡ, ΨΨΨ-ΧΡΡΡ.».

«Κοιμήθηκε, σκέφτηκε ο Νέιτ. Τι είναι αυτό το πλάσμα; Κρέμεται ανάποδα αλλά δεν είναι νυχτερίδα. Μοιάζει με άνθρωπο αλλά κοιμάται ανάποδα …άρα είναι…»

Ο Νέιτ έτρεξε στη βιβλιοθήκη και άνοιξε τα βιβλία του. Η εικόνας ενός ανθρώπου που κοιμόταν κρεμασμένος ανάποδα στο κλαδί ενός δέντρου ,του τράβηξε την προσοχή. … «ΟΧΙ αποκλείεται , αποκλείεται να υπάρχει ένα βαμπίρ στο δωμάτιό μου!», ψέλλισε τρομαγμένος. Γούρλωσε τα μάτια, κρύος ιδρώτας έλουσε το πρόσωπό του. ‘Έμεινε ακίνητος να κοιτάζει το….τον…. αυτό το πράγμα τέλος πάντων. Άρχισε να ψάχνει τρόπους για να το εξολοθρέψει.

«Γιατί , γιατί σε μένα; Ας ήταν κάποιο τρομερό τέρας.  Ας ήταν η Σφίγγα, να με ρωτήσει το αίνιγμα και περήφανα να φωνάξω την απάντηση ·‘’ Είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ»-  και τότε όλοι τους , η μαμά , ο μπαμπάς οι φίλοι μου και όλα τα παιδιά στο σχολείο να με σηκώσουν ψηλά στα χέρια και να ζητωκραυγάζουν για την ένδοξη νίκη μου. Ας ήταν η μητέρα της Σφίγγας, η τρομερή Χίμαιρα. Να πετάξω ψηλά με το άλογό μου τον Πήγασο, να τη σημαδέψω με το ακόντιό μου και χράπ!  να σκοτώσω το φοβερό τέρας που ούτε καν αυτό δεν ξέρει αν είναι λιοντάρι ,κατσίκα ή φίδι. Όμως …..βαμπίρ; Όχι, είμαι πολύ μικρός για να πολεμήσω  μόνος μου ένα βαμπίρ. Δεν ξέρω καν που βάζει η μαμά τα σκόρδα, γιατί  το βιβλίο γράφει ότι τα σκόρδα και ο σταυρός μπορούν να το κρατήσουν μακριά μου.»

Ο εσωγήινος

(Εκείνο το πρωί, όταν ξύπνησε ο Νέιτ, το Αντίθετο κρεμόταν απ' το ταβάνι και τον κοίταζε επίμονα. Κι από εκείνη τη στιγμή η μέρα του Νέιτ ήρθε τα πάνω κάτω με τον πιο απίθανο τρόπο.)

Της Ερμιόνης Κοντολαιμάκη

Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που το είχε δει και είχαν κοιταχτεί. Δύο μέρες πριν ήταν που το είχε δει, αλλά όχι στο κέντρο στο ταβάνι, μα στη γωνία του ταβανιού λίγο πιο δεξιά από το κρεββάτι του. Είχε ξυπνήσει για να πάει να πιεί νερό. Το είχε δει πάλι να τον κοιτάζει έτσι επίμονα. Έτριψε τα μάτια του ο Νέιτ μήπως και ήταν της φαντασίας του και μόλις τα ξανάνοιξε δεν υπήρχε τίποτε στο ταβάνι. Του φάνηκε κάπως περίεργο, μα δεν έδωσε σημασία. Τώρα τελευταία βλέπει παράξενα όνειρα, μα το περίεργο είναι πως στα όνειρά του αυτά κυκλοφορεί το Αντίθετο και έχει την αίσθηση ότι τον παρακολουθεί και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να του μιλήσει. Όχι, όχι όμως αυτή τη φορά με το που άνοιξε τα μάτια ήταν εκεί και όσο και αν τα έτριβε δεν έφευγε.

Δεν έμοιαζε στο Νέιτ αλλά ταυτόχρονα του έμοιαζε. Ο Νέιτ είχε σγουρά καστανά μαλλιά και εκείνο ίσια και ξανθά. Ο Νέιτ επίσης, είχε καστανά μάτια, στρογγυλό πρόσωπο και σκούρο δέρμα. Ήταν ψηλός για την ηλικία του και φορούσε πυτζάμες με κίτρινα, μπλε και κόκκινα παγόβουνα. Το Αντίθετο έχει πράσινα μάτια, λεπτό πρόσωπο με λευκή επιδερμίδα γεμάτο φακίδες και φορούσε γκρι πυτζάμες. Τόσο πολύ δεν του έμοιαζε, θα έλεγε κανείς ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από τον Νέιτ. Ωστόσο, έκανε ακριβώς τις ίδιες κινήσεις με το Νέιτ, τους ίδιους μορφασμούς, ακόμη και όταν ο Νέιτ ανοιγόκλεινε τα μάτια του, τα ανοιγόκλεινε και εκείνο.

 Κοιταζόντουσαν για κάμποση ώρα χωρίς να μιλήσει κανένας. Περίμενε ο Νέιτ να μιλήσει πρώτο το Αντίθετο, μέχρι που η αγωνία του είχε μεγαλώσει τόσο...

-Καλημέρα, είπε ο Νέιτ με ένα συνοδευτικό χασμουρητό.

-Καληνύχτα, απαντάει το Αντίθετο.

-Μα είναι μέρα, είναι πρωί, έχει φως, είναι η ώρα που λέμε καλημέρα!

-Ναι αλλά, εγώ τα βλέπω όλα σκοτεινά. Μπορείς να με βοηθήσεις να κατέβω από 'δώ πάνω;

-Μα πώς; Δε μπορώ να φτάσω τόσο ψηλά. Μπορείς να πηδήξεις στη βιβλιοθήκη και μετά στο γραφείο και άλλο ένα πήδο και θα βρεθείς στο πάτωμα.

-Φοβάμαι...

-Εγώ δε θα φοβόμουν αν ήμουν στη θέση σου.

-Το ' ξέρω, αφού είμαι το Αντίθετό σου. Ότι εγώ φοβάμαι, εσύ δε το φοβάσαι. Γι' αυτό και είμαι εδώ για να με βοηθήσεις.

Άκρως εμπιστευτικόν

(Άσκηση: Ζωή σαν παραμύθι)

Της Κούλας Πανάγου

Είπε <<Να μου τρυπήσετε τη μύτη, αν επιστρέψω τη Δευτέρα>>. Μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλη κουβέντα μην πεις, της έλεγε η μάνα της αλλά εκείνη τίποτα… από μικρή δεν κρατούσε το στόμα της. Τη Δευτέρα το πρωί, επέστρεψε στο γραφείο της και στη μύτη έλαμπε ένα μικρό διαμαντάκι. Το πε και το κάνε, σχολίασαν αμέσως οι άλλοι. Ποιος να το φανταστεί , εκείνη που σιχαινόταν τα κοσμήματα, που έβλεπε δαχτυλίδι και πέταγε καντήλες, έβαλε σκουλαρήκι.

Κοσμήματα = Δέσμευση. Δεν ήθελε δεσμεύσεις στη ζωή της. Ανεξάρτητη και αυτόνομη, την πάτησε όμως με το Σουγιά .Όταν τον αντίκρυσε μέσα στο κλουβί του, να κάθεται μαζεμένος σε μια άκρη δεν άντεξε. Τον άρπαξε και τον έκανε δικό της . Εκείνον, που ήταν ο πιο κοκαλιάρης από τους κοκαλιάρηδες , ο πιο άσχημος από τους άσχημους. Ο Σουγιάς της. Άλλο και πάλι τούτο , όνομα που βρήκε.Μαζί της συνέχεια, Περιστέρι- ΧαΪδάρι –Παλατάκι. Βόλτες ατελείωτες σε δρόμους που θα ήθελε να ήταν πολύχρωμοι, αλλόκοτοι, ζωή.Της άρεσαν οι βόλτες με το Σουγιά , του άρεσαν και κείνου πολύ. Η καλύτερή του ήταν να την τραβάει  στους θάμνους και στα λουλούδια του άλσους , εκείνη άρχιζε να φωνάζει και να φτερνίζεται <<Γαμώτο Σουγιά, πάλι τα ίδια . Φύγε, έλα τώρα κακομαθημένε , αφού το ξέρεις τα σιχαίνομαι.>>.Λουλούδια; Ούτε να τα δει μπροστά της. Χθες να φανταστείς, της χαρίσανε μια ανθοδέσμη με ζουμπούλια και ανεμώνες και κρίνα. Είχε τα γενέθλια της 9 Νοεμβρίου του  Αγίου Νεκταρίου. Τα δέχτηκε , χαμογέλασε ευγενικά και άρχισε να φτερνίζεται και να δακρύζει. Πού να φανταστούν οι άνθρωποι, ότι εκείνη θα πέταγε στα σύννεφα με το κουνουπίδι και  τον κισσό που της χάρισε ο καλός της.

Στην Κω, για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε το 1966 η ΙΒΒΥ, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν που γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805. Με αφορμή αυτή τη μέρα διοργανώνονται σε κάθε γωνιά του κόσμου διάφορες εκδηλώσεις  σχετικά με το παιδικό βιβλίο.

Τη φετινή χρονιά στην Κω διοργανώνεται τριήμερο εκδηλώσεων από τις 31 Μαρτίου ως τις  2 Απριλίου από το 5^ο Δημοτικό Σχολείο Κω, την Παιδική λέσχη Ανάγνωσης Κω, το Πολύκεντρο Ν.Θαλασσινού και το Σύλλογο Διδασκόντων Κω-Νισύρου. Στις εκδηλώσεις μπορούν να συμμετέχουν γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές από όλα τα σχολεία.

Τις τριήμερες εκδηλώσεις θα τιμήσουν με τη συμμετοχή τους η γνωστή συγγραφέας παιδικών βιβλίων Ελένη Σβορώνου και ο   επιτυχημένος εικονογράφος Σβετλίν.

http://kosvoice.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1-%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/item/2836-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%89-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85

Yποψηφιότητες

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2129041

Εργαστήριο Παιδικής Λογοτεχνίας

Εργαστήριο Παιδικής Λογοτεχνίας

«Γράψε για παιδιά, εφήβους, νέους»

(διάρκεια: 30 διδακτικές ώρες)

·       Υπεύθυνη σεμιναρίου – Διδασκαλία: Ελένη Σβορώνου, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εμψυχώτρια εκπαιδευτικών προγραμμάτων, Υπεύθυνη Προγράμματος Κατάρτισης και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο WWF Eλλάς

·       Αντικείμενο: Ένα εργαστήριο δημιουργικής γραφής με θέμα την παιδική, εφηβική και νεανική λογοτεχνία. Από το παραμύθι ως το εφηβικό μυθιστόρημα και από το βιβλίο γνώσης ως τα εικονογραφημένα βιβλία, υπάρχουν πολλά είδη βιβλίων που απευθύνονται σε παιδιά, εφήβους και νέους. Ανακαλύπτουμε τεχνικές αφήγησης, μαθαίνουμε να αποφεύγουμε συνηθισμένες παγίδες, διερευνούμε σύγχρονα κοινωνικά θέματα που απασχολούν τα παιδιά και τους εφήβους και προπαντός χαιρόμαστε τη διαδικασία της γραφής και της προσωπικής έκφρασης.

Απευθύνεται σε όλους όσοι χαίρονται την παιδική, εφηβική και νεανική λογοτεχνία, σε όσους θα ήθελαν να τη χρησιμοποιήσουν για εκπαιδευτικούς σκοπούς ή για επικοινωνία με τα παιδιά και σε όλους όσοι θα ήθελαν να γράψουν για αυτό το κοινό ή για να διερευνήσουν «τον εαυτό τους παιδί».

·         Μέρα και ώρες μαθημάτων: Παρασκευή 19:00-21:30

·         Κόστος: 350 €

·         Σε όλους τους συμμετέχοντες θα δοθεί δωρεάν το βιβλίο 1001 δραστηριότητες για να αγαπήσω το βιβλίο του Φιλίπ Μπρασέρ.

ΕΝΑΡΞΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ: 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012

Ενημερωτική συνάντηση για το περιεχόμενο των σεμιναρίου:

Πέμπτη, 8/3/2012 στις 7 το απόγευμα

Η Ελένη Σβορώνου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στη Διαχείριση Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Εργάζεται ως υπεύθυνη του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF Ελλάς). Έχει γράψει επτά βιβλία για παιδιά: Το Πάντα, Αρχαία Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Στα ίχνη του Ιάσονα (εκδόσεις Ερευνητές), Ο Τζιτζικο-Περικλής μεγάλος συνθέτης της Ελλάδας!, Ο Τζιτζικο-Περικλής Υπουργός Φύσης!, Ο Τζιτζικο-Περικλής και η πέμπτη εποχή του χρόνου, Ντετέκτιβ Βεντουζίνι: Ένα τόσο δα λεκεδάκι (εκδόσεις Μεταίχμιο). Αρθρογραφεί στην παιδική εφημερίδα «Ερευνητές» της Καθημερινής, ενώ επίσης έχει γράψει άρθρα και βιβλία για τον οικοτουρισμό, το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά.

Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές: τηλ.: 211 3003500 (εσωτ. 524)

Αποστολή βιογραφικών στο fax: 211 3003562,

στο e-mail:  events@metaixmio.gr

 ή ταχυδρομικά στη διεύθυνση:
 Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Τ.Θ. 21001, Τ.Κ. 114 10,
σημειώνοντας το σεμινάριο που σας ενδιαφέρει.

ΔΗΛΩΣΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ

Μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας για περισσότερες διευκρινίσεις ή πληροφορίες σχετικά με τα σεμινάριά μας και τις υπόλοιπες δραστηριότητες του ΠΟΛΥΧΩΡΟΥ αλλά και για οποιοδήποτε άλλο θέμα που αφορά τις εκδόσεις μας.