Πρόσκληση εκδήλωσης για την Έρση Σωτηροπούλου

Οι Εκδόσεις Πατάκη και τα Βιβλιοπωλεία ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
σας προσκαλούν την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011 στις 07:00 μ.μ.
στο Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (Πανεπιστημίου 37 και Κοραή)
στην παρουσίαση του βιβλίου

Η Φάρσα της Έρσης Σωτηροπούλου

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο Νάνος Βαλαωρίτης
και ο συγγραφέας Χρήστος Α. Χωμενίδης.
Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Κατερίνα Οικονομάκου.

Ταξίδι στην Ηλεκτρονική Ανάγνωση

( Στάλθηκε από την Para-Mythou )

Μήνυμα για τα μέλη του Γραφουργείου μας από 

την συντακτική ομάδα του e-Anagnosis.gr :

Έχουμε συνηθίσει πια να δεχόμαστε τα τεχνολογικά άλματα με ρυθμό που 

ξεπερνά τη δυνατότητα αφομοίωσής τους από τον μέσο πολίτη. Η πληροφόρηση 

παίρνει σχεδόν πάντοτε τον χαρακτήρα της διαφημιστικής καμπάνιας, της 

διάδοσης όρων χωρίς πρακτικό περιεχόμενο, της «υποχρέωσης» για σύμπλευση 

με το life-style και τέλος την εκτροπή στον αλόγιστο καταναλωτισμό.

Όμως όταν πλησιάζουμε θέματα όπως η Ηλεκτρονική Ανάγνωση τα πράγματα 

αλλάζουν. Αγγίζουμε χαρακτηριστικά συστατικά της κοινωνικής και προσωπικής 

ζωής, όπως η παραγωγή, η διάδοση και η αφομοίωση της γνώσης, η αξιοποίηση 

της πληροφορίας, η ψυχαγωγία (σε αντιδιαστολή με τη διασκέδαση), η αισθητική 

καλλιέργεια, η επικοινωνία, η προστασία του περιβάλλοντος.

Από το χώρο αυτό θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στην Ηλεκτρονική Ανάγνωση. 

Δεν θα πρόκειται για ξενάγηση, μάλλον με διαρκή εξερεύνηση θα μοιάζει. 

Θα είμαστε μαζί με φίλους του βιβλίου, που δεν θα το εγκαταλείψουμε ποτέ, 

με δημιουργούς, με τεχνικούς, καλλιτέχνες, θεωρητικούς από το χώρο της γνώσης, 

συντελεστές της αγοράς, όλους όσους μπορούν να σκεφθούν και να επικοινωνήσουν 

συλλογικά και με υπεύθυνη άποψη.

Με ενημέρωση για τις εξελίξεις, παρουσιάσεις ηλεκτρονικών βιβλίων, προϊόντων 

και λογισμικού, κριτικές, μεθοδολογίες, συνεντεύξεις, τεχνικές οδηγίες, εκπαιδευτικά 

υλικά, ηλεκτρονικούς συγγενικούς τόπους και δωρεάν διανομή συγγραμμάτων 

(χωρίς πνευματικά δικαιώματα με οικονομικές απαιτήσεις) θα προσπαθήσουμε να 

δημιουργήσουμε ένα δημιουργικό πόλο διάδοσης της Ηλεκτρονικής Ανάγνωσης με 

μια και μόνο προϋπόθεση: την τολμηρή, υπεύθυνη και σαφή άποψη που υπερασπίζεται 

αποκλειστικά τις ανάγκες των αναγνωστών.

Κατέβασμα του e-Anagnosis viewer

Το πιο γλυκό ψωμί

(Γράφτηκε από την Βιολέτα)

Σε έναν τόπο μακρινό
τον πολύ παλιό καιρό
είχαμε έναν βασιλιά 
άχρηστο τεμπελχανά

Του έφτιαχναν τυροπιτάκια
γεμιστά γλυκά σουβλάκια.
Μα εκείνος δυστυχώς
ήταν ανορεκτικός

Το τέλος της γιορτής

(Γράφτηκε από την Αγγελική)

Πρωί. Το ξυπνητήρι χτυπά, αλλά εσύ έχεις ανοιχτά τα μάτια από ώρα.

Σηκώνεσαι νωχελικά.

Πεταμένοι δίσκοι στο πάτωμα.

Μια καρέκλα αναποδογυρισμένη.

Ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα.

Το τέλος της γιορτής.

Ανοίγεις την κουρτίνα.

Το βλέμμα σκαλώνει, δεν μπορεί να ταξιδέψει

Κυριακή βράδυ

( Γράφτηκε από την Ελισσάβετ)

Εκείνη....

Σκοτεινιάζει....

Δεν καταγγέλλω τη μέρα γιατί φεύγει,

αλλά γιατί παρατάει

αυτό το βάρος στο στήθος μου,

ασήκωτο.

Πώς να ανασάνω;

Με στοιχειώνουν τα γέλια των παιδιών,

με πνίγουν οι εφημερίδες, σκορπισμένες στο σαλόνι,

με συνθλίβουν οι υποχρεώσεις....

είναι το τηλεκοντρόλ, οι σειρές, τα «σκουπίδια»;

Πού είναιιιιιι...

Να εξαφανιστώ μέσα τους,

να μείνω ασάλευτη στον καναπέ,

η Δευτέρα φτάνει απειλητική.

Ποιητής της πόλης

(Γράφτηκε από την Κατερίνα)

Θαυμάζω εσένα τον ποιητή της πόλης.

Διακρίνεις μέσα στο γκρίζο

Αφουγκράζεσαι έξω στο θόρυβο

Ψηλαφείς κάτω απ’ το βρόμικο

Μυρίζεις πριν έρθει άνοιξη

Γεύεσαι χωρίς να χορταίνεις

Ζεις μυστικά.

Κι ελπίζεις.

Λείπει…

(Γράφτηκε από τη Ρουμπίνη)

Το τελευταίο κομμάτι λείπει

στο όνειρό μου.

Το ουράνιο τόξο ψάχνω ακόμα

στη ζωγραφιά μου.

Πού είν΄ η ζωή, ρωτάω τις λέξεις,

στη σελίδα μου.

Βλέπω τον άλλο. Χωρίς πρόσωπο

είναι δίπλα μου…

Λείπει η ανάσα σου, ψιθύρισε,

η καρδιά σου.

Μια φέτα…

(Γράφτηκε από τη Ρουμπίνη)

Αν θες μια φέτα όνειρο

στη ζωή σου να δαγκώσεις,

αν θες ψωμί ολόγλυκο

στα χείλη σου να νιώσεις,

ρίξε αλεύρι μπόλικο

τον κόπο, τη θυσία.

Ιδρώτα χύσε για νερό

και για μαγιά μεράκι.

Ζύμωσε με τα χέρια σου γυμνά

ως τον αγκώνα.

Καλοψημένη για να βγει

βάλε την στην καρδιά σου,

σ΄ όσους βαθμούς η αγάπη σου

μπορεί να ανεβάσει!

Κείμενα Α' Γυμνασίου

(Στάλθηκε από την Para-Mythou)

Προσεχώς,κάτω από αυτή την ετικέτα, θα αναρτηθούν ποιήματα που
γράφτηκαν με αφορμή : το "Μανιτάρια στην πόλη" του Ίταλο Καλβίνο
και "Το πιο γλυκό ψωμί" λαϊκό παραμύθι, δύο κείμενα που περιλαμβάνονται
στο παραπάνω βιβλίο της Α' Γυμνασίου του ΟΕΔΒ.

ΔΙΑΣΠΟΡΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΤΟΑ - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2011 - “Τα δάση μας, Οι ζωές μας”

(Στάλθηκε από την Para-Mythou)

Η Διασπορική Λογοτεχνική Στοά, με απόφαση της Επιτροπής της, θα συμπεριλάβει 

στο πρώτο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού της ένα αφιέρωμα στα δάση(*) με την 

ελπίδα να βοηθήσουμε τον κόσμο να κατανοήσει τα προβλήματα που προξενούμε 

σήμερα στις επόμενες γενιές. Αυτό το αφιέρωμα θα συμπεριλάβει έργα που θα λάβουν 

μέρος σ’ ένα διαγωνισμό με τίτλο “Τα δάση μας, οι ζωές μας - 2011”.
Όλα τα έργα (ποίηση, πεζό και δοκίμιο) που θα βραβευθούν θα δημοσιευθούν σε αυτό 

το εναρκτήριο τεύχος του περιοδικού της Διασπορικής Λογοτεχνικής Στοάς για το 2011, 

σε ένα ιδιαίτερα μεγάλο τμήμα του τεύχους που θα αφιερωθεί σε αυτό το θέμα.

2001-2010: τα πρώτα δέκα χρόνια

Στο 24ο τεύχος των (δε)κάτων που κυκλοφορεί το Σάββατο, 

22 Ιανουαρίου 2011, στα κεντρικά βιβλιοπωλεία και περίπτερα 

της Αθήνας θα βρείτε ένα φάκελο 56 σελίδων για το Μυθιστόρημα 

(Ελισάβετ Κοτζιά), το Διήγημα (Βαγγέλης Χατζηβασιλείου), το Διαδίκτυο 

και την εκμάθηση μέσω κινητού, (Μπέττυ Τσακαρέστου), την αδυναμία 

ανάγνωσης λογοτεχνίας στο Διαδίκτυο (Λάμπρος Σκουζάκης), την Πολιτική 

(Χρήστος Οικονόμου), τα Εικαστικά (Μάνος Στεφανίδης), την Τηλεόραση 

(Μαριάννα Τζιαντζή), την Αθήνα (Δημήτρης Ρηγόπουλος) και τα πράγματα 

που δεν έγιναν τα πρώτα δέκα χρόνια (Γιώργος Μπλάνας).

Καλό και ευλογημένο

( Γράφτηκε από την Βιολέτα )

Της νύχτας οι πελώριες ρίζες θρασεύουν απότομα και βγαίνουν,
και έτσι επιστρέφεις στον έξω κόσμο ότι έχεις μέσα σου κρυμμένο
κι έρχονται σμάρια εκεί, σμάρια γαλαζωπά
που εσύ εγέννησες κι εσύ τα τρέφεις

Π.Νερούντα
Ήμουνα ,λέει, σε μια πλατεία μεγάλη γεμάτη κόσμο , πρόσωπα δεν ξεχώριζα
υπήρχε μια ομίχλη γύρω μου είχε αρχίσει και να νυχτώνει. Είχα πάει για ένα γάμο
σε αυτό το μέρος όμως ο γάμος για κάποιο λόγο άγνωστο είχε αναβληθεί .
Είδα για μια στιγμή τη νύφη χωρίς νυφικό κάπου εκεί κοντά να γελάει με την
παρέα της.

1ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Διηγήματος Νέων της «Λεσβιακής Παροικίας» Αθηνών

( Στάλθηκε από την Ειρήνη )

Η «Λεσβιακή Παροικία» συμμετέχοντας στο έτος Οδυσσέα Ελύτη
που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια από την γέννησή του
Προκηρύσσει Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Διηγήματος Νέων

Ο σύλλογος «Λεσβιακή Παροικία» Αθηνών, σαν πολιτιστική προέκταση της
Λέσβου μας, της οποίας είναι γνωστή η πνευματική ιστορία απ’ τα αρχαία χρόνια
ως τα σήμερα, προκηρύσσει τον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Διηγήματος Νέων,
με θέμα που να αναφέρεται στη Λέσβο, και να είναι γραμμένο στην ελληνική γλώσσα.

Προσωποποιημένο όνειρο

( Γράφτηκε από την Πηνελόπη )



Κάθομαι με σκυμμένο το κεφάλι, κουνιέμαι μπρός-πίσω μπρός-πίσω.
Μάλλον θα σκέφτομαι. Τι χέρι είναι αυτό? Πλησιάζει. Χάνομαι στις γραμμές του.
Μουσική. Τρέχω στις γραμμές μιας άγνωστης παλάμης. Της ζωής, της καρδιάς του
θανάτου. Ένα χαστούκι και το μάγουλό μου πονά. Το δικό μου χέρι χαιδεύει τον πόνο.
Το δάχτυλο πιέζει το μάγουλο. Το μάγουλο πιέζει το δάχτυλο. Τσίμπιμα αργό, απαλό.
Τσίμπιμα δυνατό. Το μάγουλο ταλαντεύεται και παρασύρει το πρόσωπο απο άκρη σε
άκρη. Τώρα το τραβώ ισα με το άνοιγμα του χεριού. Μπορώ να πλάσω το προσωπό
μου. Το βγάζω και το στήνω απέναντί μου. Πιέζω με τους αντίχειρες τα φρύδια, βαθιά
προς τα πάνω.

Όνειρο με γατοφρένεια

( Γράφτηκε από την Αλίκη Λ. )



Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας γάτος, για την ακρίβεια ήταν πολλοί γάτοι
αλλά αυτός είχε κάτι διαφορετικό. Μαρτυρίες λένε ότι κάποτε ήταν πρωταθλητής
γάτος στο άλμα από όροφο και στο σκαρφάλωμα δέντρων. Στα 17 του όμως
γατίσια χρόνια, συνέβη αυτό το κάτι διαφορετικό που άλλαξε τη ζωή του….

Ξαφνικά οι φίλοι του δεν τον έβλεπαν τόσο συχνά, καθόταν μόνος του πάνω στα
δέντρα, δεν καθάριζε τη γούνα του με επιμέλεια όπως συνήθιζε και άμα του
νιαούριζες σου έριχνε ένα παραπονεμένο βλέμμα γεμάτο αγωνία και επιθετικότητα.

« Παραξενιές της εφηβείας» είπαν οι καθηγητές του στο λύκειο των αιλουροειδών
που φοιτούσε.

3 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ

( Γράφτηκε από τις Ρουμπίνη, Κατερίνα & Μαρία Χ. )



Όλα είναι στη θέση τους. Η εκκλησία με την πανοραμική θέα.
Οι μπομπονιέρες με το περίτεχνο λουλούδι (σ΄ αυτό καταλήξαμε τελικά;).
Ο φωτογράφος. Το νυφικό (επιδιορθώσεις μέχρι την τελευταία στιγμή).
Και έφτασε η μεγάλη στιγμή. Κατεβαίνω τρέμοντας από το αμάξι.
Αγγίζω το μπράτσο του μπαμπά. Σηκώνω αργά τα μάτια. Εκεί στην κορυφή
των σκαλιών με περιμένει.. ΠΟΙΟΣ; Ποιος είναι αυτός;! Που είναι ο Γρηγόρης;

ΤΙ ΕΙΔΕ Η ΚΟΥΡΤΙΝΑ

( Γράφτηκε από την Loukritia )

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε και σήμερα, με τον ήλιο να ξεπροβάλει σιγά σιγά

και δειλά πίσω από κάποια γκρίζα σύννεφα, θαρρείς και ήθελε, να τους 

ζητήσει την άδεια αν μπορούσε να βασιλέψει σήμερα. Η απόφαση δεν είχε 

βγει ακόμα, προς το παρόν τουλάχιστον.
Όλα έδειχναν, ένα συνηθισμένο πρωινό σε μια μεγάλη πόλη.
Τα μαγαζιά άνοιγαν σιγά σιγά το ένα μετά το άλλο, οι μεγάλοι ξεκινούσαν για 

να πάνε στις δουλειές τους, τα παιδιά, με τις τσάντες περασμένες στους ώμους 

για το σχολείο.

MIA ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΛΙΓΟ ΡΕΤΡΟ

( Γράφτηκε από την Βιολέτα )

Ήξερα καιρό τον πατέρα σου, ένα ξανθό λιγομίλητο παλικάρι, πετράς,

μάστορας καλός έπιανε την πέτρα και της έδινε ότι σχήμα ήθελε, εκείνο 

τον καιρό μας έφτιαχνε μια μάντρα.

Μια μέρα καθώς κολάτσιζε τον ρώτησα για τη ζωή του ,μου είπε ότι είναι 

μετανάστης, ζει χρόνια στην πόλη μας και ότι είναι παντρεμένος.

-Έχεις παιδιά τον ρώτησα;

Αμέσως τα μάτια του έλαμψαν το πρόσωπο του γλύκανε .

-Έχω ένα κοριτσάκι , μου είπε.

Κατειλλημμένο

(Γράφτηκε από την Ρουμπίνη)

Γκλιν γκλον. 3ος όροφος. Α η κυρία Γκλέζου. Ευτυχώς μπήκε στο ασανσέρ 

χωρίς το πατσαβουρέ σκυλάκι σήμερα.

Γεια σου κοπέλα μου. Τι κάνεις;
Δόξα τω Θεώ μια χαρά, κυρία Γκλέζου!
Η μαμά, ο μπαμπάς καλά;
Ναι όλοι καλά.
Α να σου πω. Εσείς που είστε και διαχειριστές! Τι θα γίνει με τους… ξέρεις 

στο υπόγειο;
Τους Ινδούς εννοείτε;
Ποιους άλλους; Έχουν βρωμίσει την πολυκατοικία. Κάνουν συλλογή. 

Δεν εξηγούνται αλλιώς τόσα σκουπίδια έξω απ΄ την πόρτα τους. 

Δεν έχουν χέρια να τα βγάλουν έξω; Κάντε καμιά παρατήρηση και’ σεις! 

Τι κάθεστε;
Εε… Καλά κυρία Γκλέζου… Θα τους το πω…
Μα δεν είναι κατάσταση αυτή…

Η έκθεση

(Γράφτηκε από την Πηνελόπη)

Παρασκευή πρωί.

Σήμερα η κυρία μας είπε να γράψουμε μια έκθεση με τίτλο 

‘Ενας ξένος στην οικογένειά μας’, όμως εγώ δεν ξέρω κανέναν ξένο.

-Κριστιάν εσύ τι θα γράψεις?

-Δεν ξέρω, αλλά η μαμά μου θα μου πάρει gormiti, καλά οχι τώρα όμως.

-Και εμένα playmobil αλλά μόνο αν είμαι καλό παιδί.

Θα βάλω τη μαμά μου να το γράψει, αυτή είναι μεγάλη, όλο και κάποιο 

ξένο θα ξέρει.

-Ντάρβι εσένα η μαμά σου ξέρει κανένα ξένο?

-Ξένο? Εγώ δεν θα ρθω σχολείο. Θα παω στη γιαγιά μου.

Χαζή είναι αυτή η κυρία αφού κανένας δεν ξέρει κάποιο ξένο, καλύτερα 

να κάνω τον άρρωστο.

ΕΚΕΙΝΟΣ

(Γράφτηκε από την Μαρία X.)

7.30 π.μ. Το ξυπνητήρι χτυπάει και σηκώνομαι κουρασμένη. Στο σπίτι μας έχει

ήδη φτάσει η Αλβανίδα που μας καθαρίζει. Ακούγεται ο ήχος της σκούπας και 

φτάνει μέχρι το δωμάτιο η μυρωδιά των καθαριστικών. Τώρα θα την πετύχω στο 

διάδρομο και θα αρχίσει τις καλημέρες. Βιάζομαι τρομερά. Θα μου λέει ιστορίες 

ατέλειωτες για τα δύο παιδιά της κι εγώ θα προσπαθώ να τελειώσω την κουβέντα 

για να μην καθυστερήσω. Πώς θα γίνει να αποφύγω τη συνάντηση μαζί της; 

Ετοιμάζομαι όσο πιο ήσυχα μπορώ και ανοίγω αθόρυβα την πόρτα.

Τον βλέπω ακριβώς έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας. Έχει πιάσει κουβέντα 

με έναν αλλοδαπό. Ρίχνω μια βιαστική ματιά και συνεχίζω το δρόμο μου.

Απλά μαθηματικά

( Γράφτηκε από την Αλίκη Στελλάτου )

Η Καταστροφή 

Μεγάλος σεισμός έγινε στην μικρή πόλη. Ανάστατοι οι κάτοικοι βγήκαν 

στους δρόμους και στις πλατείες. Άλλος κρατώντας το μικρό παιδί του, 

άλλος την γριά μάνα του΄ μωρά τυλιγμένα με κουβέρτες, παππούδες 

τυλιγμένοι με ρόμπες. Όλοι μαζί ένα αγουροξυπνημένο πλήθος κοιτούσαν 

σαστισμένοι την καταστροφή.

Γέμισαν οι δρόμοι από χώματα και κομμάτια τσιμέντου που ξεκόλλησαν 

από τα σπίτια και κατρακύλησαν μέχρι να βρουν το ένα το άλλο. Τα κλιμάκια 

του Υπουργείου αποφάσιζαν: πολλές οι ζημιές, πολλοί οι άστεγοι, λίγες οι 

σκηνές. Έτσι, άρχισε η καμπάνια. Η τηλεόραση έπαιζε συνεχώς διαφημιστικά 

σποτάκια: «έχεις σπίτι; φιλοξένησε κι εσύ έναν πολίτη» ή «γνώρισε καλύτερα 

τον γείτονά σου, φιλοξένησέ τον» ή ακόμα «φιλοξένησε έναν γείτονα, θα 

μπορούσες να ήσουν εσύ στην θέση του».

Αύγουστος Στρίντμπεργκ, Ο πελεκάνος

(Γράφτηκε από την Para-Mythou)

Το ερέθισμα για τα κείμενα των αναρτήσεων με ετικέτα  

Ένα όνειρο ήταν από την παρακάτω ρήση του Στρίντμπεργκ :

"Σώπασε! Έχω πέσει σε βαθύ ύπνο, είμαι υπνοβάτης, το ξέρω, 

αλλά δεν θέλω να ξυπνήσω! Γιατί τότε δεν θα μπορώ να ζήσω!"

ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

( Γράφτηκε από την Ροζίτα )

Οι μικρές αχυροκαλύβες του χωριού είναι χωμένες μέσα στο πυκνό

πράσινο του δάσους, που απλώνεται απέραντο και απομονωμένο σε 

απόσταση πάνω από 100 χιλιόμετρα από το Τζιμπουτί. Στην άκρη του 

χωριού βρίσκεται το κτίριο του ιατρικού κέντρου. O Στέφανος ετοιμάζει 

βιαστικά τη βαλίτσα του μέσα στο δωμάτιό του. Σε λίγο θα έλθει το 

φορτηγάκι να τον πάρει. Έχει μεγάλο ταξίδι να κάνει. Πρέπει να προλάβει 

την απογευματινή πτήση για Αθήνα.
Δείχνει ταραγμένος και ανήσυχος. Μέσα στο μυαλό του στριφογυρίζει το 

όνειρο που είδε το βράδυ. Ήταν τόσο περίεργο και τόσο ζωντανό. 

Τι μπορεί να σήμαιναν όλα αυτά που είδε; Γιατί νοιώθει τόσο αναστατωμένος;

Ένα άχρηστο όνειρο

( Γράφτηκε από την Αλίκη Στελλάτου )

Αυτό το μεσημέρι δεν την έπιανε ύπνος. Κάθησε στο μικρό φορτωμένο 

γραφείο, έπιασε το στυλό, μάταια. Καμμία έμπνευση. Αφαιρέθηκε. 

Άρχισε να παίζει με τα μαλλιά της. Πιάνει πάλι το στυλό, ζωγραφίζει 

μουτζούρες στο περιθώριο του μικρού, μπλε τετραδίου.

Από το πρώτο αριστερό παραγεμισμένο συρτάρι ξεχείλιζαν τα σημειωματάρια 

τσέπης. Κόκκινα΄ των καθημερινών σκέψεων. Στο δεύτερο συρτάρι, τα μπλε, 

των ονείρων. Ίσως κάπου εδώ να είναι κρυμμένη η έμπνευση. Κλείνει τα μάτια 

και ψηλαφίζει στα «όνειρα». Πιάνει ένα μπλε. Ανοίγει, διαβάζει. 

Η σβούρα του τρόμου

( Γράφτηκε από την Ελισσάβετ  )

Το σπίτι μας είναι ένα διώροφο νεοκλασικό, που ορθώνει αρχοντικά 

το ανάστημά του, παράταιρα, στη διασταύρωση δύο μικρών δρόμων. 

Στο ισόγειο μένουν οι γονείς μου και γω. Από πάνω μένουν δύο 

ανύπαντρες θείες, αδελφές του πατέρα. Αν προσθέσεις τις ηλικίες 

των μεγάλων θα έχεις δυόμιση αιώνες ζωής. Προς μεγάλη μου 

απογοήτευση, το σπίτι δεν έχει κήπο, μόνο μια μακρόστενη αυλή στο 

πίσω μέρος. Ίσα – ίσα χώρος για να παίζω κουτσό. Στη σούδα αυτή 

βλέπει η πόρτα της κουζίνας και το πλυσταριό. Στο βάθος της ξεκινά 

μια σιδερένια στριφογυριστή «σκάλα υπηρεσίας» για τον πάνω όροφο. 

Το χρώμα της έχει μαδήσει με τα χρόνια. Για μένα, όμως, είναι ένας 

ανεξάντλητος κόσμος φαντασίας και παιχνιδιού. «Σταμάτα πια να 

ανεβοκατεβαίνεις» φωνάζει η μητέρα, «θα πέσεις. Καλημέρα σας 

κυρία Παπαδοπούλου» γλυκαίνει τη φωνή της, βλέποντας τη γειτόνισσα 

ν΄ απλώνει τη μπουγάδα.

Το Γραφουργείο στο Hellasnow.gr

Το Γραφουργείο "Οι Δρυΐδες" βρίσκεται στα προτεινόμενα ιστολόγια
του portal Hellasnow.gr ( Δεν περιέχει διαφημίσεις ) που έχει δημιουργήσει
τακτικός επισκέπτης μας.Αν θέλετε να βάλετε μια τάξη στις Διαδικτυακές
σας αναζητήσεις σίγουρα θα σας φανεί χρήσιμο.

31o ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βραβεία Ποίησης 2010

Το Συμπόσιο Ποίησης, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τριάντα χρόνων 

αδιάλειπτης παρουσίας του στα ελληνικά γράμματα και της συμπλήρωσης 

των τριάντα χρόνων του θεσμού, θεσπίζει ετήσια βραβεία (1ο, 2ο και 3ο) 

καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή.

Τα βραβεία θα αφορούν σε βιβλία που εκδίδονται στη διάρκεια του αμέσως 

προηγούμενου από τη διεξαγωγή του Συμποσίου ημερολογιακού έτους, από 

ποιητές που δεν έχουν υπερβεί το 40ό έτος κατά την έκδοση του βιβλίου τους.

Εφέτος, τα βραβεία θα απονεμηθούν σε ποιητές που γεννήθηκαν έως την 

31.12.1970 και εξέδωσαν ποιητική συλλογή μέσα στο 2010. 

Η Κοκκινοσκουφίτσα ριάλιτι ....

Το ... ποδαρικό για το 2011 στο Γραφουργείο μας έκανε η Μαρίνα
με μια διαφορετική προσέγγιση των παραμυθιών, που θα μπορούσε να
αποτελέσει αφορμή για αναλύσεις......

Από το βιβλίο "Φεγγαράκι μου λαμπρό φέξε μου και γλίστρησα" του
Τζόμπε Κοβάτα:

Βλέπετε, παιδιά, δεν είναι δύσκολο να γράψουμε ένα παραμύθι.
Παίρνουμε δυο τρεις ηλίθιους στην τύχη και τους βάζουμε σε ένα κάστρο ή
σε ένα δάσος...
Να σας δώσω ένα παράδειγμα:

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι ένα παραμύθι που το κατοικούν αποκλειστικά
και μόνο ηλίθιοι.