Μια μυστηριώδης δολοφονία και ένα κόκκινο φόρεμα

Της Αθηνάς Σπυροπούλου

(Μικροί λάτρεις του αστυνομικού βιβλίου γράφουν…

Στο πλαίσιο της σειράς συναντήσεων στον Πολυχώρο, Μεταίχμιο)

Χτύπησε το τηλέφωνο...

Η μέρα ήταν βροχερή και απόλυτη σιωπή έπεφτε στο γραφείο. Χτύπησε το τηλέφωνο.

-Παρακαλώ; Ρώτησα

-Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σου! Έλα στη βίλα της κυρίας Μπερνάν. Γρήγορα! Ακούστηκε μια ταραγμένη φωνή στο τηλέφωνο.

Μάζεψα τα πράγματά μου και πήγα στη βίλα της κυρίας Μπερνάν.

Επικρατούσε χάος. Όλοι μιλάγανε ταυτόχρονα και δεν μπορούσα να καταλάβω τι έγινε. Μετά από ώρα κατάλαβα πως κάποιος είχε δολοφονήσει την κυρία Μπερνάν, την ώρα που ανέβαινε στη σοφίτα να πάρει κάτι. Όλοι ισχυρίζονταν πως ήταν φάντασμα, γιατί μόνο ένα φάντασμα θα κατάφερνε να μπει από το παράθυρο του 8^ου ορόφου στη σοφίτα.

-Κύριε Μπερνάν, είπα στον άντρα της κυρίας Μπερνάν, θα πάω στη σοφίτα να το ερευνήσω λίγο.

-Ανεβείτε όπου θέλετε, αλλά κάντε κάτι! Είπε ο κύριος Μπερνάν φανερά ταραγμένος. Ανέβηκα τη σκάλα που οδηγεί στη σοφίτα, τα σκαλιά έτριζαν όπως περπατούσα και όσο ανέβαινα, τόσο πιο τρομακτικά ήταν. Όταν ανέβηκα στη σοφίτα, άναψα τον πράσινο φακό μου και όλο το δωμάτιο φωτίστηκε. Άρχισα να ψάχνω για στοιχεία. Όπως περπατούσα, πάτησα ένα ανθρώπινο πόδι.

-Άχ! Φώναξα και πετάχτηκα πίσω. Φώτισα με το φακό το σημείο που πάτησα με το πόδι και είδα, με ανακούφιση, το πόδι της νεκρής κυρίας Μπερνάν. Έψαξα κοντά στην κυρία Μπερνάν, μήπως βρω κανένα στοιχείο. Τζίφος! Δεν υπήρχε τίποτα απολύτως. Απογοητευμένη περπάτησα προς την πόρτα για να κατεβώ στο σαλόνι. Ξαφνικά, ένα κόκκινο κομμάτι από μεταξωτό ύφασμα, με κόκκινα διαμαντένια τριαντάφυλλα, μου τράβηξε την προσοχή. Το ύφασμα ήταν κρεμασμένο από το χερούλι του παραθύρου. Σίγουρα δεν ήταν της κυρίας Μπερνάν, γιατί αυτή φορούσε γαλάζιο φόρεμα χωρίς διαμαντάκια. Άρα ήταν του δολοφόνου!

-Πώς τα πήγατε; Βρήκατε τίποτα; Με ρώτησε ο κύριος Μπερνάν όταν κατέβηκα κάτω.

-Δεν μπορώ να σας πω τίποτα ακόμη, απάντησα. Αν μου επιτρέπετε, πάω στο γραφείο μου να ερευνήσω το θέμα.

-Πηγαίνετε, αλλά σας παρακαλώ κάντε κάτι. Είπε ξανά ο κύριος Μπερνάν και έφυγα για το γραφείο μου.

Όταν έφτασα, εξέτασα καλά καλά το κομματάκι από το κόκκινο ύφασμα. Πανάκριβο. Μόνο κάποιος

Ένας κεφτές και μια κλοπή στο Μεταίχμιο

Της Αθηνάς Σπυροπούλου

(Μικροί λάτρεις του αστυνομικού βιβλίου γράφουν…)

Περίληψη της άσκησης που δόθηκε, η αρχή της ιστορίας: Ο διάσημος συγγραφέας Τσιν Τσαν Τσουν παρουσιάζει το φρεσκομεταφρασμένο βιβλίο του στο Μεταίχμιο. Χιλιάδες κόσμος συρρέει. Ο συγγραφέας υπογράφει τα βιβλία του επί μέρες. Όταν όμως οι αναγνώστες επιστρέφουν σπίτι τους, ανακαλύπτουν ότι από το αντίτυπό τους λείπει ένα γράμμα από όλες τις σελίδες! Δεν διαβάζεται το βιβλίο. Το Μεταίχμιο βρίσκεται σε δύσκολη θέση και απορεί πώς έγινε αυτό. Αναθέτει στην διάσημη ντετέκτιβ την υπόθεση.

1^ο Κεφάλαιο: Μπαίνω στο γραφείο του διευθυντή και ανακρίνω την κοκκινομάλα καθαρίστρια που γλώσσα δε βγάζει μέσα της.

2^ο Κεφάλαιο: Ανακρίνω τον Τσιν Τσαν Τσουν αλλά δεν καταλαβαίνω και πολλά από αυτά που λέει. Κατηγορεί κάποιον κεφτέ νομίζω. Ε, αφού χάλασε ο μεταφραστής μου, πρέπει να καταλαβαίνω ο,τι Κινέζικα μπορώ!

3^ο Κεφάλαιο: Ανακρίνω όλο το προσωπικό του Μεταίχμιου. Ύποπτοι: Λόλα-γραμματεία-Άννα-υπάλληλος.

4^ο Κεφάλαιο: Ανακαλύπτω έναν τύπο τον Ιγνάτιο Κεφτέ που ψαχουλεύει για νέα συλλεκτικά βιβλία.

5^ο Κεφάλαιο: Ο Ιγνάτιος Κεφτές είναι ο ένοχος! Λατρεύει να παίρνει γράμματα από συλλεκτικά βιβλία και τα κρατά στη συλλογή του! Τα δίνει πίσω και όλοι είναι ευχαριστημένοι, εκτός από τον Τσιν Τσαν Τσουν που επιμένει πως ο γείτονάς του, ο Τσαματσίκα Κεφτεδούσι το έκανε αυτό!.

H κουκουβάγια φάντασμα

Της Αρετής Τσαγκούλη

(Μικροί λάτρεις του αστυνομικού βιβλίου γράφουν…)

Όλοι φοβούνται τα φαντάσματα. Εκτός από μένα, τη διάσημη ντετέκτιβ Αρ.

Όλα ξεκίνησαν εκείνο το βράδυ. Η ξαδέλφη μου η Ξένια είχε έρθει στο σπίτι μου για να ψάξουμε το υπόγειο. Γιατί ακούγονταν κάτι περίεργες κραυγές από κει…

Αρχίσαμε να ανοίγουμε κουτιά σαν τρελές και να πετάμε έξω από αυτά μαξιλάρια, πιστόλια, χαρτιά υγείας, κολιά και ο,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Μάλλον όμως, έτσι όπως κάναμε, τρομάξαμε μια κουκουβάγια που έφυγε.

Τελικά αυτή έκανε τους θορύβους. Ή ήταν ο κλέφτης που αγνοείται;

Έπρεπε να δράσω γρήγορα. Έτρεξα γρήγορα στην αυλή ακούγοντας την Ξένια να φωνάζει: που πας; Θες να σε σκοτώσει η κουκουβάγια – φάντασμα;

Αλλά εγώ δεν άκουγα γιατί έτρεχα γρήγορα από την αυλή στον δρόμο ακολουθώντας τον κλέφτη. 

Μετά ο κλέφτης βγήκε από την πόλη και τον έχασα. Άρχισα να τρέχω σαν τρελή και ξαφνικά βρήκα ένα σπιτάκι. Μπήκα μέσα, και μια απαίσια μυρωδιά βγήκε από κει. Μάλλον τα περασμένα χρόνια το χρησιμοποιούσαν για τουαλέτα. Ξαφνικά ακούστηκε ένα τρίξιμο. Ο κλέφτης μπήκε στο σπιτάκι.

«Ακίνητος!» του φώναξα. «Έχεις να μου δώσεις μερικές εξηγήσεις. Αν όχι σε μένα, στην αστυνομία.

«Εντάξει, θα μιλήσω» απάντησε. Μετά είπε: «Τα βράδια βγαίνω έξω για να κλέψω και παριστάνω το φάντασμα. Ο Κρικτ, η κουκουβάγια μου, με βοηθούσε στις δουλειές μου. Αλλά θα αναρωτιέστε γιατί έκλεψα αυτό» είπε και μου έδειξε ένα μενταγιόν με ένα κόκκινο πετράδι που κάτι μου θύμιζε.

«Μια ναι, του είπα. Αυτό είναι το μενταγιόν της προπροπροπροπροπροπροπροπροπρο γιαγιάς μου».

"Ναι, συμφώνησε. Και είναι το πιο ακριβό μενταγιόν.»

« Ώστε έτσι;» έκανα εγώ και μέσα σε λίγα λεπτά η αστυνομία τον είχε παραλάβει.

Έτσι τελείωσε η περιπέτεια αυτή.

Και όσο για την Ξένια, έκανε να έρθει στο σπίτι μου πολύ καιρό!

Άπαικτα αυτοκίνητα και το δέντρο των Χριστουγέννων

Της Αρετής Τσαγκούλη

(Μικροί λάτρεις του αστυνομικού γράφουν…)

Κλάπηκε! Αναζήτηση ενόχου!

Πριν από πολλά χρόνια ζούσαν δυο αδέλφια. Ο Ούγκο και ο Τσάνσπερ. Ήτα και οι δυο τους ανίκητοι στα αγωνίσματα των αυτοκινήτων. Όμως ήταν και πολύ πλούσιοι και ο Ούγκο ήταν τσιγκούνης.

Μια μέρα, τα δυο αδέλφια περπατούσαν στην πόλη. Ο Ούγκο ζήτησε από τον Τζάσπερ χρήματα για να πάρει Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μετά από λίγες μέρες, όμως, ο Τζάσπερ είπε στον Ούγκο:

«Ε, αδερφέ μου, τα χρήματα στα έδωσα για να πάρεις Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Όχι για να γελάς!»

Ο Ούγκο έφυγε από το σπίτι θυμωμένος.

Μετά από λίγες μέρες, ακούστηκε η φήμη ότι γίνονταν κλοπές στα χριστουγεννιάτικα μαγαζία.

Ο Τζάσπερ ήξερε πως εγώ ήμουν διάσημη ντετέκτιβ. Με φώναξε αμέσως και μου είπε όλα όσα έγιναν από την στιγμή που έκαναν τον τελευταίο τους αγώνα, μέχρι που έφυγε ο Ούγκο από το σπίτι.

X-ghost

X-ghost

Του Βαγγέλη Μπασδαβάνου

(Οι μικροί λάτρεις του αστυνομικού γράφουν)

Ένα κρύο και ήρεμο χειμωνιάτικο πρωινό ένας φίλος με κάλεσε στο σπίτι του για να παίξουμε. Την επόμενη μέρα άρχιζαν οι διακοπές των Χριστουγέννων.

Το σπίτι του ήταν στην άκρη της πόλης. Ήταν το πιο μεγάλο σπίτι της πόλης. Είχε κήπο και μια μυστηριώδη σοφίτα. Όταν έφτασα, μου πρότεινε να παίξουμε τους ντετέκτιβ και να πάμε να εξερευνήσουμε τη σοφίτα. Είχε αρκετό καιρό να πάει εκεί. Φοβόταν.

Ανεβαίνοντας την παλιά ξύλινη σκάλα, άκουσα ένα παράξενο τρίξιμο. Σταμάτησα και κοίταξα γύρω μου. Ο φίλος μου μου εξήγησε ότι η σκάλα θέλει συντήρηση.

Chin Chan Choon

Chin Chan Choon

Της Ανδριάνας Ηλιοπούλου-Τσιμαράτου

(Οι μικροί λάτρεις του αστυνομικού γράφουν..)

Περίληψη των προηγουμένων: Στην παρουσίαση βιβλίου του διάσημου συγγραφέα Chin Chan Choon συρρέουν τα πλήθη. Στο Μεταίχμιο βεβαίως! Ασφυκτικά γεμάτη η αίθουσα του Πολυχώρου! Τα πλήθη φτάνουν ως τον Πειραιά! Ο συγγραφέας υπογράφει τα βιβλία επί δυο μέρες. Στη συνέχεια όμως οι φανατικοί αναγνώστες του Chin Chan Choon ανακαλύπτουν ότι έχουν κακέκτυπα. Στου καθενός το βιβλίο λείπει συστηματικά ένα γράμμα. Αποτέλεσμα: ορισμένες φράσεις είναι ακατανόητες. Η αναγνωστική απόλαυση πάει περίπατο. Το Μεταίχμιο καλεί τον ντετέκτιβ , συγγραφέα αυτής της ιστορίας, να λύσει το μυστήριο.

Η υπόθεση ήταν δύσκολη και για πρώτη φορά σκέφτηκα στα σοβαρά ότι μπορεί και να μην άξιζα τη φήμη μου. Πώς θα τα έβγαζα πέρα; Δεν είχα κανένα στοιχείο. Τι μπορεί να είχε γίνει; Καθόμουν στον χώρο υποδοχής των εκδόσεων πίνοντας ένα ζεστό τσάι όταν ακούστηκε μια φωνή:

«Παρακαλώ να περάσει στον χώρο των εκδηλώσεων η Ανδριάνα. Θα κάνουμε ανάκριση.»

Πέρασα χωρίς όρεξη από το γραφείο, από ένα λουτρό και τελικά έφτασα στην αίθουσα των εκδηλώσεων.

Ένας κύριος με κοιτούσε ψυχρά, με κάτι γκρίζα παγωμένα μάτια που τα έτριβε πίσω από χοντρά γυαλιά, με χοντρούς φακούς. Άδειο βλέμμα. Ύποπτο μου φάνηκε.

«Πριν μου κάνετε εσείς ανάκριση, θα σας κάνω εγώ» του είπα κοφτά.

«Σας ακούω» μούγκρισε.

«Όταν γινόταν η εκδήλωση, εσείς που ήσασταν;» ρώτησα και με λοξοκοίταξε.

«Που να ‘μουν; Εδώ ήμουν.»

Είχε πάρει φόρα και δεν τον έκοβες με τίποτα:

Το παιχνίδι των φαντασμάτων

Το παιχνίδι των φαντασμάτων

Του Πέτρου Γεωργόπουλου

(Οι μικροί λάτρεις του αστυνομικού γράφουν...)

Μια μέρα με κάλεσαν στο Μεταίχμιο για ένα τρομερό μυστήριο. Όταν έφτασα μου είπαν ότι ο Τσιντσαντσουν, ο διάσημος συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία του στους θαυμαστές του. Στο βιβλίο του όμως έλειπαν τα αρχικά κάποιων λέξεων. Τότε ρώτησα τον Τσιντσαντσουν γιατί έλειπαν τα αρχικά κάποιων λέξεων.

Τότε έβγαλε ένα πιστόλι και μου είπε ότι τον ενδιέφεραν μόνο τα λεφτά. Όταν το καταλάβαινε ο κόσμος, εκείνος θα ήταν μακριά…

Τον πυροβόλησα στο χέρια και τον πήγα στην αστυνομία.

Το μυστήριο των γραμμάτων

Το μυστήριο των γραμμάτων

(Ιστορίες από μικρούς λάτρεις του αστυνομικού)

Της Γεωργίας Πολυμενάκου

Την ώρα που έβλεπα τηλεόραση, χτυπάει ξαφνικά το τηλέφωνο. 

Το σηκώνω και ακούω μια φοβισμένη και παράξενη φωνή. 

Ήταν η δασκάλα μου, η δόκτωρ Μπανζού, η πιο διάσημη ντετέκτιβ σε όλη την Ελλάδα.

-Τι έγινε; Τη ρωτάω παραξενεμένη.

-Σήμερα ήρθε ο διάσημος καλλιτέχνης, ο Τζιντζαντζούν, και ήρθε να δημοσιεύσει μια καινούργια ιστορία που έγραψε. Όμως όταν όλοι οι τουρίστες πήραν την ιστορία, μετά γύρισαν θυμωμένοι ζητώντας τα χρήματά τους πίσω, γιατί έλλειπαν πολλά γράμματα από αρκετές λέξεις!  Γι αυτό κι εγώ σε καλώ στο Μεταίχμιο για να λύσεις αυτήν την υπόθεση.

-Έρχομαι σαν σίφουνας! Της είπα και σε δέκα λεπτά ήμουν εκεί...

(Συνεχίζεται...)