Σάββατο 28/8/2010, ώρα 9μμ περίπου ...

Στην αυλή του ξενοδοχείου JULIA κλείνει ο πρώτος κύκλος αυτού του σεμιναρίου.

Μετά την παρουσίαση των θεατρικών δρώμενων από τις δύο ομάδες και τις μαντινάδες
που διαβάσαμε, ο Δημήτρης μας παίζει κομμάτια στην κιθάρα του. Στα τραγούδια που
ακολούθησαν, έχουμε την  μεγάλη αποκάλυψη της Βάσως με την απίστευτα γλυκιά και
αέρινη φωνή. Το ταλέντο της Έιμυς ήταν ήδη γνωστό από τα προηγούμενα βράδια
κι ευτυχώς αποδέχεται χωρίς δισταγμό την πρόταση μου να τραγουδήσουμε μαζί ένα
συνδυασμό των δύο παρακάτω "αστικών" τραγουδιών της Δυτικής Κρήτης. Τραγουδάω
για πρώτη  φορά μπροστά σε κοινό κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα και τα
συναισθήματα μου που βγήκαν σ' αυτή την παρέα. Το επόμενο πρωί ο Αντώνης μου
λέει ότι οι πελάτες του τον ρωτούσαν πόσα χρόνια γνωριζόμαστε όλοι εμείς. Αφήστε
παιδιά, μην το ψάχνετε, είναι τόσα πολλά που δεν θυμόμαστε πλέον ...

                  1                                                                    2 
                                            
Πες μου και γιάντα τη χτυπάς                            Αμέτε με στην εκκλησιά
με τόση δα μανία                                              να μπω να πέσω στ' άγια
καρδιά που γίνεται για σε                              κι αν δεν με γιάνει η Παναγιά
καθημερνώς θυσία                                         τσ' αγάπης είναι μάγια

Μ' έκανες και σ' αγάπησα                                 Σαν είχες άλλον στην καρδιά
και τώρα μ' απαρνιέσαι                                      τι μ' ήθελες εμένα
εσύ δεν είσαι χριστιανή                                  να με παιδεύεις να πονώ
Θεό δεν συλλογιέσαι                                      ώστε να ζω για σένα

                                                                       Παίζεις με τσι φτωχές καρδιές
                                                                       για να γλεντάς τα νιάτα
                                                                       κι ύστερα τσι ξελησμονάς
                                                                       στου χωρισμού τη στράτα

                                                                       Μα όσο κι αν παίζεις κι αν γλεντάς
                                                                       θα' ρθεί και σε η σειρά σου
                                                                       και πίκρες κι αναστεναγμοί
                                                                       θα κάψουν την καρδιά σου