Φυσαλίδες

Είσαι δέκα χρονών. Παίρνεις ανάσα, κλείνεις τα μάτια και βουτάς και για λίγα δευτερόλεπτα νιώθεις την αγωνία του άγνωστου, φόβο και λαχτάρα μαζί, μέχρι να ανοίξεις ξανά τα μάτια και να πλημμυρίσεις γαλάζιο. Γαλάζιο όσο βλέπεις μακρυά, παντού τριγύρω, και ένα λαμπύρισμα από ψηλά να κατεβαίνει σαν κορδέλες που παίζουν και χορεύουν γύρω σου. Απλώνεις τα χέρια σου και τα κοιτάς, και μοιάζουν πιο λευκά απ'οτι θυμόσουν, και λίγες φυσαλίδες ξεφεύγουν ονειροπολώντας προς τα πάνω. Κοιτάς δεξιά και βλέπεις άλλα πρόσωπα, γνώριμα, μάτια μισόκλειστα, μάγουλα φουσκωμένα, και γελάς, και ξεχύνονται τώρα οι φυσαλίδες μεγάλες, χοντρές και χαρούμενες και δεν αντέχεις άλλο και ανεβαίνεις κι εσύ μαζί τους στον αέρα, σκασμένη στα γέλια.