Βιβλιοπεριπέτειες

(Γράφει η Παναγιώτα)

Η Ελένη συνήθως βρίσκεται σε φασαριόζικα μέρη! Γεμάτα ωραία φασαρία. 
Λατρεύουμε τις φωνές των ανθρώπων που δίνουν ζωή στις ιστορίες μας.

Αν μάλιστα πρόκειται για τις φορές που η Ελένη καταλήγει να βρίσκεται σε 
μια αίθουσα γεμάτη πιτσιρίκια, τότε ακόμη καλύτερα !Λέξεις σκορπάνε στον
αέρα και τα  παραμύθια μας, παίρνουν ζωή και  παρότι  η ιστορία είναι ίδια,
μοιάζει ν’ αλλάζει κάθε φορά που διαφορετικός άνθρωπος την αφηγείται, που
παιδιά την ζωντανεύουν και διασκεδάζουν μαζί της. Αυτά βέβαια είναι τα καλά
του να ζει κανείς μαζί με μια βιβλιοφαγο-συγγραφέα!

Στα δύσκολα συγκαταλέγεται το στρίμωγμα που τρώμε στην βιβλιοθήκη του 
σπιτιού της. Σα σαρδέλες σε κονσέρβα! Σαν εφημερίδες σε κατασκευή καμωμένη 
από papier mache ! Πάλι καλά που η Ελένη, μας μετακινεί συχνά από τη θέση μας
και ξεπιανόμαστε λιγάκι. Πρόκειται βλέπετε για δεινό εκδρομέα εντός και εκτός
πόλης! Αλλάζει συχνά προορισμούς και οφείλουμε να παραδεχτούμε προς
ενδιαφέροντα μέρη. Ιδανικές είναι οι στιγμές που εκείνη γράφει κριτικές για εμάς
και ασχολείται μαζί μας για ώρα γιατί σε άλλες περιπτώσεις η συντροφιά μαζί της
δεν κρατάει και πολύ αφού αν κάποιο βιβλίο την απορροφήσει δεν αργεί να
«ξεμπερδέψει» μαζί του. Άλλες φορές διαβάζοντας, αποκοιμιέται στο κρεβάτι της
ή στον καναπέ του σαλονιού της και έτσι απολαμβάνουμε στιγμές απλωσιάς και
ανεμελιάς, ξεχασμένα στο κομοδίνο, σε κάποιο τραπεζάκι ή στο χαλί (με υπαρκτό
τον κίνδυνο να μας σπρώξει κάτω από τον καναπέ μια πατούσα, μια παντόφλα ή η
ενοχλητική ηλεκτρική σκούπα). Εκείνες τις στιγμές  ξεφεύγουμε από την κονσέρβα-
βιβλιοθήκη που την ταλαιπωρία του στριμώγματος έρχονται να κάνουν πιο δύσκολη
οι υπερόπτες-βιβλία που έχει γράψει η ίδια η Ελένη και που η αφεντιά τους νομίζει
πως είναι τα πιο λατρεμένα της. Οι αδυναμίες της….Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια!
Να δείτε! Σήμερα εδώ έχει εμάς μαζί της. Δεν τη νοιάζει αν τις ιστορίες μας τις έχει
γράψει εκείνη. Κάθε ένα από εμάς γίνεται στα χέρια της μια…αδυναμία. Άλλωστε
πολλά από εμάς της έχουμε δώσει όλο και κάποια ιδέα, έχουμε ανάψει μια μικρή
σπίθα στο μυαλό της για κάποια από τις ιστορίες που σκαρφίζεται.

Μα η ώρα πέρασε και μάλλον σιγά-σιγά θα γυρίσουμε παρέα στο σπίτι. Ελπίζουμε
μετά από τόσες διαδρομές και υποχρεώσεις , να είναι κουρασμένη και μην έχοντας
το κουράγιο να μας τακτοποιήσει σε κάποιο ράφι να μείνουμε σε μια γωνιά
ξεχασμένα και κοιτώντας τον γεμάτο βιβλία τοίχο,  να σκεφτόμαστε και άλλες
ιστορίες πέρα από τις δικές μας.