Κυριακή βράδυ

( Γράφτηκε από την Ελισσάβετ)

Εκείνη....

Σκοτεινιάζει....

Δεν καταγγέλλω τη μέρα γιατί φεύγει,

αλλά γιατί παρατάει

αυτό το βάρος στο στήθος μου,

ασήκωτο.

Πώς να ανασάνω;

Με στοιχειώνουν τα γέλια των παιδιών,

με πνίγουν οι εφημερίδες, σκορπισμένες στο σαλόνι,

με συνθλίβουν οι υποχρεώσεις....

είναι το τηλεκοντρόλ, οι σειρές, τα «σκουπίδια»;

Πού είναιιιιιι...

Να εξαφανιστώ μέσα τους,

να μείνω ασάλευτη στον καναπέ,

η Δευτέρα φτάνει απειλητική.

Κι εκείνη......

Κλείνω το μάτι στον Αποσπερίτη.

Μια βαθιά ανάσα,

πήρα, χάρισα, κέρδισα.

Στο μπάνιο το κρεσέντο,

γέλια, παπάκια, νεροπίστολα.

Να μην ξεχάσω...

Στερνή ματιά στις κυριακάτικες.

Η επιφυλλίδα στην τσάντα

καλησπερίζει τις φωτοτυπίες,

στριμώχνεται δίπλα στο διαγώνισμα.

Η ψυχή ανυπομονεί

για ζεστές αγκαλιές της καληνύχτας,

για φιλιά σε μυρωδάτες μπούκλες.

Φινάλε.

Αντί για κούκλα, αγκαλιάζω το βιβλίο.

Θα το τελειώσω;

Η κούραση ακουμπά

ένα χαμόγελο στα χείλη.

Αύριο, μια καινούρια μέρα.