Να 'μαι κι εγώ!

(Γράφει η Πόπη)

Βρε Βρε Βρε, για δες. Από κει που ήμουν ένα ρολόι αραχτό σε μια βιτρίνα, 
που πολλοί με φλέρταραν αλλά κανείς δεν με αγόραζε, έγινα και πρωταγωνιστής 
επί σκηνής!! Λοιπόν τι σου είναι η ζωή. Εγώ ήμουν ένα χρωματιστό χαρούμενο 
ρολόι πάνω σε ένα ράφι καταστήματος. Πολλοί με κοίταζαν – με έπιαναν – 
με δοκίμαζαν με κούρδιζαν, αλλά στο τέλος με αγνοούσαν, με άφηναν, και δήθεν 
ανέβαλαν την αγορά μου για μια άλλη φορά. Ώσπου τι ωραία τι καλά!! Μια μέρα 
με αγόρασε η γλυκιά μου Εβίτα. Και το ωραιότερο? 





Της έγινα και απαραίτητο, αλλά και το αντικείμενο που όλοι προσέχουν πάνω της. 
Αφού σας το είπα. Έγινα πρωταγωνιστής. Είμαι αυτό που αρέσω σε όλα τα 
παιδάκια. Είμαι αυτό που με τα χρώματα μου τα μαγεύω και τραβάω την προσοχή 
τους. Είμαι αυτό που όλοι παρατηρούν πάνω της, αλλά το σπουδαιότερο? 
Της είμαι το ποιο αναγκαίο αξεσουάρ. Βλέπεις τώρα πια δεν είναι μικρή και ανέμελη. 
Έτσι λοιπόν για να προλαβαίνει τις υποχρεώσεις που την κυνηγούν με έχει ανάγκη. 
Με προσέχει σαν τα μάτια της και δεν με αποχωρίζεται ποτέ. Αχ! Πολύ χαίρομαι. 
Επιτέλους εκτός από ένα πλουμιστό ρολόι, είμαι και χρήσιμο.