ΤΗΣ ΡΟΔΑΣ ΝΙΑΟΥΡΙΣΜΑΤΑ

Από τους στίχους του τραγουδιού της ΈΛΛΗΣ ΠΑΣΠΑΛΑ που λέει  
ΝΑ ΠΩ ΤΟ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΓΑΤΕΣ ... μου ΄ρθε και έγραψα το
παρακάτω κείμενο, το οποίο είναι πραγματικό.

( Γράφτηκε από την Loukritia )

Τελικά,  έχουν δίκιο  που  λένε ότι,  όταν αποκτήσεις  ένα  ζωάκι,   

δένεσαι σε απίστευτο βαθμό μαζί του.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, οι γάτες, αρσενικές, θηλυκές,

μεγάλες, μικρές ανεξαρτήτου ράτσας, μα και αυτές της πιάτσας, - γιατί 

μη νομίζετε,  και οι κεραμυδόγατοι έχουν τη γλύκα τους , αυτό το νάζι, 

το «βρώμικο»  και πονηρό βλέμμα - τους είχα μια αδυναμία και μια 

ιδιαίτερη συμπάθεια.

Όχι, όχι  αγαπάω και μάλιστα  σέβομαι  πολύ όλα τα ζώα της γης,

αλλά να, πώς να το εξηγήσω, όταν βλέπω μια γάτα προσπαθώ να 

ταυτιστώ μαζί της. Και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο, γι'αυτό 

θα μπορούσα να πω, ότι τη ζηλεύω και λιγάκι.

Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ανεξαρτησία που έχει καθώς επίσης 

και την περηφάνια που τη διακατέχει.

Αυτή η μικρή «ζήλια» ίσως να προέρχεται από το γεγονός ότι έχω 

κάποιο κινητικό πρόβλημα, είμαι καθηλωμένη σε καροτσάκι, οπότε 

έχω και την «εξευτελιστική» εξάρτηση από τους γύρω μου.

‘Ισως  λοιπόν, όταν βλέπω μια γάτα, βάζω τον εαυτό μου στη θέση της

στο περπάτημα, στο τρέξιμο, στο πήδημα, - ομολογώ ότι αυτές οι 

σωματικές ασκήσεις μου χουν λείψει πολύ -  στο πού και όπου διαλέγει

να κάνει τη φυσική της ανάγκη και άλλα πολλά.

Αν θέλει και πεινάει, θα έρθει να φάει, αν είναι οικόσιτες. Αν πάλι είναι 
του δρόμου, να ναι καλά οι κάδοι της πόλης  όπου ζουν, τα σουβλατζίδικα

για να μη μιλήσω για αυτές που ζουν γύρω από τη Βαρβάκειο και τη 

ψαραγορά. Αν πάλι θελήσεις να τις χαϊδέψεις ή να τις ξύσεις στο λαιμό, 
που το λατρεύουν, θα έρθουν μόνο αν πραγματικά γουστάρουν, διαφορετικά 
θα σου γυρίσουν τη πλάτη ή μάλλον τη ράχη, θα ορθώσουν ψηλά την ουρά 
τους και με μια περιφρονητική  ματιά θα σε κοιτάξουν  και θα πάνε εκεί που 
αυτές έχουν διαλέξει.  Έτσι λοιπόν και γώ, όταν απόκτησα τον Ricky,  έναν 
καφετή και με κάθετες  άσπρες γραμμές κεραμυδόγατο, έμαθα πώς να 
καταλαβαίνω και να σέβομαι τις επιθυμίες του.

Το θυμάμαι σα να ήταν μόλις χθες.

Είχα πάει στο παραδοσιακό καφενεδάκι του νησιού για έναν καφέ και κει 

ακριβώς που απολάμβανα το παγωμένο μου φραπέ - ήταν κατακαλόκαιρο 
και η ζέστη αφόρητη - βλέπω σε μια καρέκλα μαζεμένο και τρομαγμένο , με 
μάτια ορθάνοιχτα και έκπληκτα ένα γατάκι.

Προχώρησα σιγά σιγά με το καρότσι μου και πήγα κοντά του. Στην αρχή τρόμαξε

με τη θέα του καροτσιού,  αλλά αφού διαπίστωσε ότι δεν κινδύνευε με άφησε να 

τον ξύσω. Ξέρετε, στο γνωστό σημείο, γύρω από το λαιμουδάκι του και γύρω 

από τα αυτιά του. Ταυτόχρονα κάτι μέσα μου έκανε κλικ και πλημμυρίστηκα από 
αισθήματα αγάπης, φροντίδας και υπευθυνότητας .

Ποιος είναι αυτός ο γλυκούλης,  νέος πελάτης,  ρώτησα τον καφετζή.

Τι να σου πω,  μου λέει, εδώ τον βρήκα , καθόταν έξω από τη πόρτα το πρωί

που ήρθα να ανοίξω το μαγαζί.  Του έδωσα  λίγο γάλα γιατί φαινόταν πεινασμένο

και έμεινε.

Ευτυχώς, ο καφετζής του σωματείου είναι, ή δικός μας όπως λένε, σκέφτηκα….

Μάλιστα κουτσαίνει,  δε μπορεί να περπατήσει καλά, αλλά ούτε και να ανέβει κάπου,

μόνο με βοήθεια, μάλλον κάποιο αυτοκίνητο το χτύπησε αλλά ευτυχώς τη γλίτωσε

μου είπε, καθώς πήγαινε έναν δίσκο με ποτήρια και φλιτζάνια στο κουζινάκι του

μαγαζιού.

Δεν το πιστεύω,  σκέφτηκα, ένας ομοιοπαθής μου!!

Την ίδια ακριβώς στιγμή σηκώθηκε με όλη τη σημασία της  φράσης, κουτσά 

στραβά και άρχισε να νιαουρίζει

Σα να μου ΄λεγε αυτός τον πόνο του, όπως λέει και το τραγούδι της Πασπαλά

( να βάλω τα μεταξωτά).

Τι συμβαίνει βρε συνάδελφε? Τον ρώτησα , και τον πήρα από τη καρέκλα 

που καθότανε και τον ακούμπησα πάνω  στα πόδια μου. Αφού με μύρισε και

με περιεργάστηκε εξονυχιστικά, κουλουριάστηκε και αποκοιμήθηκε, γουργουρίζοντας ευχαριστημένο.

Λες και κατάλαβε, σαν να ένιωσε  ότι εμείς οι δυο και ας είμαστε διαφορετικοί,

ας ανήκουμε σε άλλα βασίλεια ζωής ο καθένας μας,  είχαμε κάτι κοινό.

Είχαμε την ίδια αδυναμία, δε μπορούσαμε  να περπατήσουμε, να τρέξουμε

Ο κύβος ερίφη και η συμφωνία έγινε.

Ο  Γ.Μ.Ε.Α ( γάτος με ειδικές ανάγκες) υιοθετήθηκε από ένα Α.Μ.Ε.Α 

( άτομο με ειδικές ανάγκες ).

Σήμερα, είναι 3 ετών και είμαι πολύ περήφανη για αυτόν.

Επίσης να σας ενημερώσω με μεγάλη μου χαρά,  ότι ο Ricky – αυτό το όνομα

του δωσα -  με τον καιρό, το πόδι του έφτιαξε. Μάλλον το χτύπημα ήταν ελαφρύ,

ευτυχώς για αυτόν.

Τώρα πια,  μπορεί χωρίς κανένα πρόβλημα να τρέχει, να πηδάει από τα πιο 

ψηλά μέρη , να σκαρφαλώνει στα δέντρα με απίστευτη γρηγοράδα. Άρα ο μύθος

ότι οι γάτες είναι 7ψυχες καλά κρατεί  !!!