Συγχαρητήρια στο 20ο Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου και στον άξιο διευθυντή και τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς τους. Οργάνωσαν το καλύτερο πρόγραμμα προώθησης της φιλαναγνωσίας που έχω δει σε σχολείο.
Η συνταγή της επιτυχίας:
1. Πριν κληθεί ο συγγραφέας να κάνει παρουσίαση βιβλίου στους μαθητές, οι μαθητές είχαν διαβάσει στην τάξη ή μόνα τους ένα ή περισσότερα βιβλία και ο εκπαιδευτικός είχε συζητήσει μαζί τους και είχε προετοιμάσει το έδαφος ώστε η συνάντηση με τον συγγραφέα να είναι γόνιμη.
2. Υπήρχε δυνατότητα αγοράς βιβλίων μέσα στο σχολείο, στην αίθουσα που γινόταν η παρουσίαση βιβλίου. Έτσι, όσοι μαθητές ήθελαν, αγόρασαν βιβλία. (Το παιδί πρέπει να μάθει να αγαπά το βιβλίο, να θέλει να το έχει δικό του, να το έχει στη βιβλιοθήκη του και να μπορεί να ανατρέχει σε αυτό. Τόσα και τόσα πράγματα αγοράζουν τα παιδιά, ας αγοράσουν και ένα βιβλίο!)
3. Οι γονείς είχαν ενημερωθεί για την εκδήλωση και για τη διάθεση βιβλίων τη συγκεκριμένη ημέρα με μια επιστολή. Στην επιστολή αναφέρονταν οι τίτλοι των βιβλίων και οι τιμές τους. Όποιος γονιός ήθελε έδινε το αντίστοιχο χαρτζιλίκι στο παιδί. (Φυσικά οι τιμές των βιβλίων πρέπει να είναι προσιτές.)
4. Ο συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία των παιδιών. (Σημαντική λεπτομέρεια. Συχνά οι μαθητές δίνουν στους συγγραφείς χαρτάκια και ζητάνε αυτόγραφο! Οφείλουμε να τους εξηγήσουμε ότι αυτόγραφα δίνουν οι τραγουδιστές και οι ηθοποιοί. Οι συγγραφείς υπογράφουν βιβλία.)
Στο διάλειμμα είδα μαθητές να διαβάζουν στην αυλή τα βιβλία που αγόρασαν. Ένδειξη ότι κάτι έγινε!
Μια άλλη μέρα, σε ένα άλλο σχολείο...
Είχα καθίσει σε μια γωνιά της σχολικής αυλής και περίμενα να έρθει η ώρα να ξεκινήσω το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Είχα ανοίξει το βιβλίο μου και διάβαζα. Χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα, τα παιδιά ξεχύθηκαν στην αυλή. Εγώ είχα απορροφηθεί από το βιβλίο μου και συνέχισα να διαβάζω. Με πλησιάζει ένα κοριτσάκι της Α' δημοτικού. "Τι διαβάζεις;" Της είπα. Τη ρώτησα ποιο βιβλίο έχει αγαπήσει εκείνη. Μου είπε. Μου είπε ότι δυσκολεύεται ακόμη στο διάβασμα, συλλαβίζει στην αρχή αλλά μετά τα καταφέρνει. Κουβεντιάσαμε κάμποση ώρα. Χτύπησε το κουδούνι και πήγε η κάθε μία στην τάξη της. Στο επόμενο διάλειμμα συναντηθήκαμε στον διάδρομο: "Θα έρθεις και στην δική μου τάξη;" μου πρότεινε δίνοντάς μου το χέρι της.
Δεν ήταν κι αυτό το τυχαίο γεγονός μια μικρή δράση προώθησης της φιλαναγνωσίας; Το παιδί είδε έναν ενήλικα να διαβάζει βιβλίο και της κινήθηκε η περιέργεια να γνωρίσει αυτόν τον άνθρωπο. Δεν είναι και λίγο. Να είναι καλά η μικρή μου φίλη, μου έφτιαξε την ημέρα.
Ε.Σ.
Η συνταγή της επιτυχίας:
1. Πριν κληθεί ο συγγραφέας να κάνει παρουσίαση βιβλίου στους μαθητές, οι μαθητές είχαν διαβάσει στην τάξη ή μόνα τους ένα ή περισσότερα βιβλία και ο εκπαιδευτικός είχε συζητήσει μαζί τους και είχε προετοιμάσει το έδαφος ώστε η συνάντηση με τον συγγραφέα να είναι γόνιμη.
2. Υπήρχε δυνατότητα αγοράς βιβλίων μέσα στο σχολείο, στην αίθουσα που γινόταν η παρουσίαση βιβλίου. Έτσι, όσοι μαθητές ήθελαν, αγόρασαν βιβλία. (Το παιδί πρέπει να μάθει να αγαπά το βιβλίο, να θέλει να το έχει δικό του, να το έχει στη βιβλιοθήκη του και να μπορεί να ανατρέχει σε αυτό. Τόσα και τόσα πράγματα αγοράζουν τα παιδιά, ας αγοράσουν και ένα βιβλίο!)
3. Οι γονείς είχαν ενημερωθεί για την εκδήλωση και για τη διάθεση βιβλίων τη συγκεκριμένη ημέρα με μια επιστολή. Στην επιστολή αναφέρονταν οι τίτλοι των βιβλίων και οι τιμές τους. Όποιος γονιός ήθελε έδινε το αντίστοιχο χαρτζιλίκι στο παιδί. (Φυσικά οι τιμές των βιβλίων πρέπει να είναι προσιτές.)
4. Ο συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία των παιδιών. (Σημαντική λεπτομέρεια. Συχνά οι μαθητές δίνουν στους συγγραφείς χαρτάκια και ζητάνε αυτόγραφο! Οφείλουμε να τους εξηγήσουμε ότι αυτόγραφα δίνουν οι τραγουδιστές και οι ηθοποιοί. Οι συγγραφείς υπογράφουν βιβλία.)
Στο διάλειμμα είδα μαθητές να διαβάζουν στην αυλή τα βιβλία που αγόρασαν. Ένδειξη ότι κάτι έγινε!
Μια άλλη μέρα, σε ένα άλλο σχολείο...
Είχα καθίσει σε μια γωνιά της σχολικής αυλής και περίμενα να έρθει η ώρα να ξεκινήσω το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Είχα ανοίξει το βιβλίο μου και διάβαζα. Χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα, τα παιδιά ξεχύθηκαν στην αυλή. Εγώ είχα απορροφηθεί από το βιβλίο μου και συνέχισα να διαβάζω. Με πλησιάζει ένα κοριτσάκι της Α' δημοτικού. "Τι διαβάζεις;" Της είπα. Τη ρώτησα ποιο βιβλίο έχει αγαπήσει εκείνη. Μου είπε. Μου είπε ότι δυσκολεύεται ακόμη στο διάβασμα, συλλαβίζει στην αρχή αλλά μετά τα καταφέρνει. Κουβεντιάσαμε κάμποση ώρα. Χτύπησε το κουδούνι και πήγε η κάθε μία στην τάξη της. Στο επόμενο διάλειμμα συναντηθήκαμε στον διάδρομο: "Θα έρθεις και στην δική μου τάξη;" μου πρότεινε δίνοντάς μου το χέρι της.
Δεν ήταν κι αυτό το τυχαίο γεγονός μια μικρή δράση προώθησης της φιλαναγνωσίας; Το παιδί είδε έναν ενήλικα να διαβάζει βιβλίο και της κινήθηκε η περιέργεια να γνωρίσει αυτόν τον άνθρωπο. Δεν είναι και λίγο. Να είναι καλά η μικρή μου φίλη, μου έφτιαξε την ημέρα.
Ε.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου