O τάφος του σπιτιού

Οι ντετέκτιβ-συγγραφείς ερευνούν...

Της Κατερίνας Μπισμπίκου

Γράφουμε αστυνομική ιστορία με αφορμή ένα εγκαταλειμμένο σπίτι

Ο τάφος του σπιτιού (2)

Κατερίνα Μπισμπίκου

Ο τάφος του σπιτιού (3)

Το μυστήριο των διαλεγμένων βιβλίων

(Μικροί λάτρεις του αστυνομικού βιβλίου γράφουν…

Στο πλαίσιο της σειράς συναντήσεων στον Πολυχώρο, Μεταίχμιο
Εδώ: "Μια νέα περιπέτεια για τον Κλουζ")

Από τις εκδόσεις Συκαρά

Της Δήμητρας Συκαρά

Mε λένε Μιμή και είμαι ιδιωτική ντετέκτιβ. Μόλις σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ετοιμαζόμουν πρωί πρωί να επισκεφθώ το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο: το Μεταίχμιο Παραξενευτήκατε όταν είπα ότι θα πάω πρωί πρωί εκεί, ενώ όλα τα άλλα παιδιά πηγαίνουν σχολείο. Σήμερα λοιπόν, για καλή μου τύχη, είναι Σάββατο και, όπως κάθε Σάββατο, το επισκέπτομαι για να καθίσω στις αναπαυτικές καρέκλες και να αφεθώ στα βιβλία των ραφιών του.

Βγαίνοντας από το σπίτι, ένα αεράκι ψύχους τύλιξε το ζεστό πρόσωπό μου. Η συννεφιασμένη μέρα δεν με έκανε να αλλάξω γνώμη και, ακάθεκτη, συνέχισα τον δρόμο μου για το βιβλιοπωλείο. Όταν (επιτέλους) έφτασα, η υπάλληλος με υποδέχτηκε με το θερμό της χαμόγελο. Της είπα ποιο βιβλίο ήθελα, και μου το έδωσε.  Πολύ καλό βιβλίο. Ένιωθα υπέροχα. Είχα απορροφηθεί.

Ο ήχος του κουδουνιού με διέκοψε. Σήκωσα στο κεφάλι μου και είδα να στέκεται  στην πόρτα του βιβλιοπωλείου ένας ψηλός κύριος, σαρανταπεντάρης περίπου, με ένα ύπουλο ύφος. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία και αφέθηκα ξανά στο βιβλίο μου. Κάποια στιγμή ο κύριος ρώτησε την υπάλληλο κάτι τόσο σιγά, που δεν άκουγα τίποτα.

Είχε βραδιάσει όταν ο μυστήριος τύπος έφυγε τελικά με άδεια χέρια. Είχε έρθει η ώρα κι εγώ να αφήσω στη μέση το βιβλίο μου. Όπως κατευθυνόμουν προς την πόρτα, ρώτησα την υπάλληλο,  από περιέργεια, τι ακριβώς την είχε ρωτήσει ο κύριος.  «Ήθελε να μάθε για τους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας», μου απάντησε. Την καληνύχτισα κι έφυγα ήσυχα ήσυχα.

Νωρίς την άλλη μέρα χτύπησε το τηλέφωνο. Πετάχτηκα από το κρεβάτι κι άκουσα έντρομη τη φωνή της υπαλλήλου του Μεταίχμιο να μου φωνάζει να πάω αμέσως εκεί. Έτρεξα κι όταν έφτασα, τι να δω; Ένα παράθυρο σπασμένο. Άρχισε να μου εξηγεί: «Το βράδυ που έφυγα ήταν όλα ήσυχα κι ωραία. Μάλιστα, ο ίδιος ο ιδιοκτήτης έκατσε ως αργά.

Το μυστήριο της αγελάδας με τα πρόσωπα

(Μικροί λάτρεις του αστυνομικού βιβλίου γράφουν…

Στο πλαίσιο της σειράς συναντήσεων στον Πολυχώρο, Μεταίχμιο
Εδώ: "Μια νέα περιπέτεια για τον Κλουζ")

Ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους

Best seller για το 2014

Της Κατερίνας Μπισμπίκου

Ήταν βράδυ. Στο δωμάτιο του Κλουζ άρχισε να χτυπά το τηλέφωνο δυνατά και επίμονα. Όταν το σήκωσε, ακούστηκε η φωνή ενός γνώριμου ατόμου. Ήταν η φίλη του η Όλγα. Του είπε για μια αγελάδα με πολλά πρόσωπα στον κήπο του Μεταίχμιο.

Το επόμενο πρωί ο Κλουζ πήγε στον κήπο . Αυτή η αγελάδα ήταν κάπως περίεργη. Ο Κλουζ παρατήρησε τα πρόσωπα πάνω της. Ήταν ίδια με τους ανθρώπους που τριγύριζαν τον κήπο. Ξαφνιάστηκε όταν είδε και το δικό του πρόσωπό πάνω της. Επίσης, πράγμα ύποπτο, όλοι οι άνθρωποι, μαζί και αυτός, ξυνόντουσαν.

Ο Κλουζ πήγε και ρώτησε τον επιστάτη του κήπου ποιος έκανε δώρο αυτή την περίφημη αγελάδα. «Κάποιος Κλουζ», του απάντησε αυτός. Ταράχτηκε ο Κλουζ. Άρχισε να ξύνεται ακόμη περισσότερο.

Εδώ υπήρχε ένα μυστήριο με κλεμμένο όνομα και μια αγελάδα με πρόσωπα. Ο διάσημος ντετέκτιβ θα έπρεπε να μπορεί να το λύσει. Ο Κλουζ όμως κόλλησε. Συμβουλεύτηκε την Όλγα. «Θα πας στον Φίδη, αυτός ίσως κάτι ξέρει. Παρόλο που είστε εχθροί. Παρακολούθησέ τον. Μπορεί να σε οδηγήσει κάπου. Ίσως αυτός κρύβεται πίσω από την υπόθεση.»